مجموعه یادداشتهایی دربارۀ کووید ۱۹
کمتر چیزی در تاریخ توانسته، بهاندازۀ کرونا، زندگی انسانها را تغییر دهد. شاید بتوان فقط اثر جنگهای جهانی را با کووید۱۹ مقایسه کرد. این همهگیری حتی چهرۀ واحد و یکسانی ندارد: یک طرف، کارکنان سلامت قرار دارد که شلوغترین روزهای عمرشان را سپری میکنند، و یکسو کارمندان خانهنشینیاند که اطرافشان از همیشه خلوتتر شده. کرونا اقتصادها را دچار بحران کرد، مدرسهها را به تعطیلی کشاند، و روابط خانوادگی را از هم گسست. این چیزی است که ما میبینیم. آیندگان کرونا را چگونه خواهند دید؟
جنگ و کرونا زندگی ما، خصوصاً خانهنشینیمان، را به شکل واحدی تغییر دادند
الگوی مشابهی برای سرایت وجود دارد: از بیماریهای ویروسی، تا شایعات و جکها
تنهایی چطور میتواند ما را در این روزهای سخت سر پا نگه دارد؟
ترسناک است، هر گاه که روزنامه را باز میکنم انگار لای کتاب خودم را باز کردهام
هزاران سال است که واگیرهای عفونی بر ادیان تأثیر گذاشتهاند؛ کووید-۱۹ نیز استثنا نخواهد بود
با شرایط جدید، تمایل زیادی به برگزاری مراسمهای کوچک و جمعوجور شکل گرفته است
لامسه زبان ظریفی است که نقشی حیاتی در پیوند زدن ما به دنیا دارد
احتمالاً هیچچیز به اندازۀ وقتگذرانی اجباری در خانه، تصور آرمانی ما از خانواده را تخریب نمیکند
آنهایی که پیش از پاندمی با مشقت خودشان را سر پا نگهداشته بودند، حالا بهیکباره نابود شدهاند
جزمین وارد، رماننویس آمریکایی، همسرش را در کوران کووید از دست داد. او از خشم و اندوهش نوشته است
تماسهای تصویری میتوانند چیزهای بیشتری دربارۀ ناخودآگاه افراد آشکار کند
درسها را میشود به صورت مجازی هم آموخت، اما مدرسه فقط جایی برای آموزش نیست
امتحانها بدترین راه برای ارزیابی عملکرد دانشآموزان است، اما بهترین راهی است که فعلاً میشناسیم
با گسترش کرونا دفاترِ کار در سرتاسر جهان خالی ماندهاند، کاترین نیکسی میپرسد اصلاً فایدهشان چه بود؟
ایلان ماسک که تجسم علم بود، با واکنشهایش دربرابر همهگیری کرونا همه را به تعجب انداخته است
تنها راهحل عملی برای برخی از بزرگترین چالشهای امروز، حکومت است نه بازار
اگر جامعۀ بشری را به عنوانی سیستمی پیچیده نگاه کنیم؛ آیندۀ بهتری برای همهیمان گشوده خواهد شد
نویسندۀ «خدای چیزهای کوچک»، از ویروس کوچکی نوشته است که در جایگاه خدایی نشسته
تیرهای طاعون با چشمان بسته پرتاب میشوند: از دوردست و بدون هشدار