برابریِ پرداخت بین زنان و مردان؟ شاید ۱۷۰ سال دیگر

ادعای اختلاف دستمزد رو با ادعای مسطح بودن زمین یکی میبینم و ترجمان هم گویا به همین جریان پیوسته است. مصداقی برخورد کردن و نتیجه گرفتن همواره قابل نقض است که وارد این بحث نمیشم (مثل گزارش های سالانه حقوق بشر)، و اطمینان دارم طی 170 سال آینده آگاهی و دانش آنقدر پیشرفت می کند که بساط مباحث خبط و مخرب جنسیتی را از کره زمین برچیند و تفکرات والای انسانی را جایگزین کند.

بله شکاف جنسیتی همچنان هست و هر روز بیشتر می شود. در مقاطع بالای تحصیلی شمار مردان بیش از زنان است اگر نگوییم که در مقطع دکتری قریب به اتفاق پذیرفته شدگان مردند. حتی بعضا دیده و شنیده می شود که در پذیرش دکتری و در مصاحبه هایی که باید تخصصی و علمی باشد از متقاضیان زن سوالاتی پرسیده می شود که رسما در حوزه و حریم مسائل شخصی است و نحوه پاسخگویی به آن سوالات تعیین کننده است که زنان در مقطع دکتری پذیرفته می شوند یا خیر. هیچگاه هیچگاه و هیچگاه از یک مرد در مصاحبه تخصصی دکتری پرسیده نمی شود که آیا در طول تحصیل تصمیم دارد بچه دار شود یا نه. ولی همواره از زنان متاهل این سوال پرسیده می شود. این ورود به حریم بسیار شخصی افراد است و کمترین ارتباطی به گزینش علمی افراد ندارد. این سوال همچنان باقی است که آیا با وجود چنین نگاههای جنسیت زده ای به آموزش زنان می توان به برابری جنسیتی خوش بین بود؟ در چنین شرایطی که نابرابری از حد گذشته است رویکردهای فمینستی می تواند شکافهای موجود را هر چند اندک کاهش دهد. با تشکر از مقالات در خور اعتنا و ترجمه های خوبتان.

و البته پیشنهاد من دیدن ویدئوی زیر از سازمان «زنان علیه فمینیسم بریتانیا» است که قبلا در توضیحش نوشته ام: آیا مفهوم «برابری» در جهان به سمت افراطی شدن پیش می رود؟ «برابری» که ترجمه مستقیم از Egalite فرانسوی و Equality انگلیسی است در مفهوم ذیل معنا می شود: "اعتقاد به این که همه ابنای بشر، بدون در نظر گرفتن رنگ، نژاد، ملیت، جنسیت، توانمندی های جسمی، فکری یا هر تفاوت دیگری به طور کامل با یکدیگر «برابر» هستند." در ویدئوی زیر که توسط «سازمان زنان علیه فمیسنیم بریتانیا» تهیه شده است، روایت پست مدرنی از سیستم آموزشی غربی را نشان میدهد که در آن مفهوم «برابری» از جایگاه اصلی خود منحرف و دچار خلط معنی شده است. برابری اساسا نه در مفهوم «برابری در نتایج» که در مفهوم «برابری در فرصت ها» ست و همه افراد بشر فراتر از تفاوت هایشان تنها و تنها باید به اندازه «تلاش» و «فکر» و «فعالیت» شان از نتیجه بهره مند گردند. به بیان دیگر تفاوت نه مایه سرافکندگی است و نه مایه مباهات و برتری. همان طور که نمیتوان به مدد تفاوت انسانی را خرد و کم ارزش شمرد، نمی توان بر مبنای تفاوت او را ارزشمندتر تلقی کرد. نمونه عینی این داستان در انتخاب دانشجوی دکتری در پروژه های پژوهش محور دانشگاه های غربی است که در آن ها صراحتا اعلام می شود: ......University is committed to increasing the proportion of female scientific staff, and applications _from women are especially welcome. Disabled persons will be given preference if equally qualified. این در مفهوم برابری و ایجاد فرصت برابر برای بانوان یا افراد با معلولیت در ورود به جمع اساتید دانشگاهی نیست، بلکه دادن یک امتیاز ویژه صرفا بر مبنای تفاوتی است که شخص اساسا هرگز دخالتی در انتخابش هم نداشته است. https://www.facebook.com/Y.Moshirfar/videos/1403373169703013/

برای نمونه من اظهار نظر برخی از مشهورترین رهبران فمینیسم را برایتان می نویسم. آیا این مدل ذهنی خواهد توانست جهان را نجات دهد؟ نمونه اى از نظرات بنيانگذاران و رهبران فمينيسم: سالی گیهارت: جمعیت مردان جهان باید به 10 درصد از کل کاهش پیدا کنه سولاناس: اگر به مردان بگیم حیوان به اونها احترام گذاشتیم در حقیقت اونها آلت متحرک هستن ( حتی حیوان هم نیستن) دوورکین: من دوست دارم مرد رو کتک خورده و خونین ببینم در حالیکه پاشنه کفش تو گلوشون فرو رفته مثل خوکی که سیب تو دهنشه مورگان : به نظرم نفرت از مردها یک حرکت سیاسی شریف هست که طبقه ای که پایین نگه داشته شدن حق دارن از تمامی افراد گروه بالاتر متنفر باشن مک کینن: هر رابطه جنسی بین زن و شوهر خشونت علیه زن هست! گوردون: خانواده های مرکزی ( پدر - مادر - فرزندان) باید نابود بشن. پاشیدن خانواده ها هدف روند انقلابیه.

سلام و ممنون از اظهار نظر شما اظهار نظر من در مورد دانشگاه های جهان است و نه ایران. ما سیستم ایران را نمیتوانیم و نباید که با هیچ جای دیگری مقایسه کنیم. سیستم آموزشی ایران در مقاطع تحصیلات تکمیلی یک کپی بسیار ناقص از سیستم جهانی است. در دانشگاه های کشورهای جهان اول «زن» بودن مزیت است. ضمن این که به نگاه فمینیستی ایرادات و نقدهای بسیار زیادی وارد است؛ از جمله این که این نگاه به دنبال «برابری» نرفته است، بلکه خواهان «برتری» زنان شده است و البته در برخی جوامع غربی در قوانین حقوقی این «برتری» و «اولویت» برای زنان مشاهده می گردد. موفق باشید.

شکاف جنسیتی در حوزه آموزش اساسا کاهش نیافته است. دانشگاه ها با تدابیر ویژه ای همواره سعی میکنند «زنان» را طی پروسه ای ساده تر وارد دانشگاه ها کنند. در رقابت نابرابر این مردان سالم هستند که باید برای ورود به هر دوره ای نظیر دستیاری علمی برای پژوهش های PhD و امثالهم با افراد معلول و زنان که در نه در شرایط برابر که در نتیجه برابر قرار گرفته اند شرکت کنند. من جایی قبلا نوشته بودم که «برابری» در مفهوم «برابری فرصت» است و نه «برابری نتیجه» و معتقدم جهان به دیدگاه غلظی از برابری نزدیک می شود. زمانی شکاف جسنیتی در دستمزد می تواند و باید رفع شود که در سایر موارد نیز «زن» بودن امتیاز ویژه ای محسوب نگردد. زنان اروپایی (در محیط کاری که من در آن حضور داشتم) همواره می توانند با استفاده از سلاح «اتهام آزار جنسی» به رؤسای مذکرشان ترفیع بگیرند. این در حالی است که مردان در شرایط بدتری قرار دارند و برای ترفیع باید سال های سال تلاش کنند. از همین دست می توانیم به اتفاقاتی که در هنگام حوادث و جنگ ها پیش می آید اشاره کنیم که در آن ها اولویت نجات و تخلیه از محل خطر همواره با زنان و کودکان است یا تعداد کشته شدگان همواره در مقیاس «زنان و کودکان» اعلام می گردد؛ گویی وظیفه مردان این بوده است که در ان جنگ کشته شوند؛ هم چنین در مسائلی نظیر کارتن خوابی و بی خانمانی آمار به صورت «از هر چهار نفر بی خانمان یک نفر « زن» است» اعلام می گردد. گویی آن سه نفر مرد دیگر هیچ حقی ندارند یا حتما وظیفه و داشته شان کارتن خوابی و بی خانمانی بوده است. هر وقت جهان توانست از خط انحراف نگاه فمیسنیت زده به مسائل برابر جهانی بگذرد، آن وقت شکاف دستمزد هم می تواند رفع شود؛ وگرنه با وجود قوانین ضدمرد جوامع غربی، دینامیک اقلیت هم به نفع مردان خواهد گرایید. با تشکر از شما و ترجمه های خوبتان.