پرخواننده‌ترین مطالب ترجمان؛ شهریورماه ۹۸
نسخۀ صوتی: آیا «دنیای سوفی» فلسفه را به ابتذال می‌کشاند؟
روایت ژان پل سارتر و والتر بنیامین از مصرف مواد توهم‌زا
سارتر که تحت تأثیر جنبش عظیم پدیدارشناسی بود، می‌خواست حاق واقعیت پدیدارها را توصیف کند، البته اگر خرچنگ‌هایی که دور و برش ورجه ورجه می‌کردند، آرام می‌گرفتند. این خرچنگ‌ها استعاری نبودند، بلکه سارتر واقعاً آنها را بعد از مصرف مسکالین به چشم خودش می‌دید. اما سارتر تنها فیلسوفی نبود که این مادۀ روان‌گردان را که سرخپوستان باستانی کشف کرده بودند، امتحان کرد. کتابی جدید نشان می‌دهد که چطور این روان‌گردان به یکی از پشت‌پرده‌های مهم فکر و فلسفۀ معاصر تبدیل شد.
اگر به‌دنبال آرامش بدوید، شاید خود واقعی‌تان از دست برود
«چشمتان را ببندید و سعی کنید، همانطور که به ابر در آسمان نگاه می‌کنید، بر احساساتتان تمرکز کنید. یا مثلاً شکلاتی در دهان بگذارید و تلاش کنید ذره‌ذرۀ آن را با تمام بافت زبانتان بچشید». این تمرین‌ها تجربۀ مشترکِ اغلب کسانی است که در جست‌وجوی آرامش از این کلاس به آن کلاس می‌روند. به این تمرین‌ها اصطلاحاً می‌گویند «ذهن‌آگاهی»، که ادعایش این است که فارغ از هرگونه ایدئولوژیِ خاصی می‌تواند ذهن شما را آرام کند و در مواجه با هر مشکلی به دادتان برسد. اما این ماجرا روی دیگری هم دارد: این تمرین‌ها پیش‌فرض‌های فلسفی پنهان و بعضاً دردسرسازی دربارۀ درک ما از خودمان دارند.
سرمایه‌داری را جف بیزوس نابود می‌کند، نه کیم جونگ-اون
ما به هر دلیلی ممکن است بخواهیم محصولات و خدماتی که استفاده می‌کنیم را عوض کنیم. از شامپویی که به سرمان می‌زنیم، تا تعمیرکاری که ماشینمان را پیش او می‌بریم. اما فرض کنید همه‌مان مجبور باشیم فقط یک نوع شامپو مصرف کنیم، یک نوع کفش به پا کنیم و ماشینمان را پیش یک تعمیرکار ببریم. چنین وضعیتی، در نظرمان شبیه کمونیسم کرۀ شمالی به نظر می‌رسد، اما یک اقتصاددان معتقد است این مسیری است که سرمایه‌داری در قرن بیست‌ویکم در پیش گرفته است.
انسان‌ها شدیداً با هم متفاوت‌اند، یا عمیقاً به هم شباهت دارند؟
وقتی بحث سر چاقی باشد، آدم‌ها معمولاً دو دسته می‌شوند: عده‌ای می‌گویند چاقی در ژن آدم‌هاست و چاق‌ها استعداد چاقی دارند، و دسته‌ای سفت و سخت می‌ایستند که چاقی ناشی از پرخوری و کم‌تحرکی است، پس اگر کسی چاق شده، تقصیر خودش است. همین را در موفقیت تحصیلی، ابتلای به بیماری یا هر موضوع مثبت و منفی دیگری می‌توانید ببینید: کیستیِ ما حاصل ژن‌هایمان است، یا نحوۀ تربیت‌مان؟ دو متخصص برجسته، در دو کتاب جدید، این دعوا را وارد مرحلۀ تازه‌ای کرده‌اند.
خطاهای تایپی که زندگی آدم‌ها را عوض کرده‌اند
حتماً برای شما هم پیش آمده که موقع چَت‌کردن کلمه‌ای را اشتباه تایپ کنید یا پیامکی را اشتباهی بفرستید و اسباب خنده و تفریح دیگران شوید. اما ماجرا همیشه با مقداری شوخی و خنده یا قدری خجالت‌زدگی تمام نمی‌شود. یک گزارشگر داستان‌هایی را روایت می‌کند که در آنها پیامکی اشتباه یا خطایی تایپی پیامدهای غیرمنتظره و بی‌رحمانه‌ای داشته که هیچ نسبتی با خطای آغازین ندارند. بین همۀ خطاهای تایپ و کلیک کدام مورد فاجعه‌بارترین بوده است؟
در هند، علم، شبه‌علم و اسطوره به خدمت سیاست آمده‌اند
هندوستان سرزمین تفاوت‌هاست. تنوع قومی، زبانی و دینی موجود در این کشور نوعی استثنا به شمار می‌رود و صلح و آرامشی که میان این مردمان برقرار بوده، الگویی برای جهان بوده است. بااین‌حال، رؤیای جدید هند، روش‌های دیگری را به کار گرفته است. کتابی جدید توضیح می‌دهد که چطور با قدرت‌گرفتن ملی‌گرایان در هند، همه‌چیز از سیاست تا معماری و شهرسازی تحت تأثیر ایدئولوژی ملی‌گرایانه‌ای قرار گرفت که می‌خواهد هندوستان را به اولین کشور «مدرن باستانی» در جهان تبدیل کند.
هدفتان در زندگی وسعت است یا عمق؟
قدیمی‌ها می‌گویند «همه‌کاره و هیچ‌کاره»، گویا بعضی از روان‌شناسان هم با آنها موافق‌اند. به‌هرحال، این‌طور که پیداست نمی‌توان «وسعت» و «عمق» را با هم داشت؛ هم عمر ما محدود است و هم انرژی و توجه‌مان. اگر بر انجام یک کار تمرکز کنیم، شاید نهایتاً در همان کار موفق بشویم. اگر به دنبال انجام کارهای متعددی باشیم، تجربه‌های متنوعی خواهیم داشت، اما در آخر کار، احتمالاً در همه‌چیز معمولی خواهیم بود. کتابی جدید می‌خواهد ما را قانع کند که این پیام کاملاً نادرست است و بر خلاف تصورمان همه‌کاره‌ها و همه‌چیزدان‌ها شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی دارند.
زمین: خانه‌ای که سوزاندیم و خاکستر کردیم
یکی از درون‌مایه‌های رایج در فیلم‌های علمی-تخیلی سناریوهایی است که در آن فضایی‌ها، زامبی‌ها یا ربات‌ها می‌کوشند تا گونۀ بشر را نابود کنند. معمولاً در طول این فیلم‌ها میلیون‌ها نفر از انسان‌ها کشته می‌شوند، اما نهایتاً بشر پیروز می‌شود و جان به در می‌برد. اما در برابر وحشتناک‌ترین سناریوی پیش روی تمدن انسانی، بعید است پیروزی به این آسانی‌ها باشد: تغییرات اقلیمی دارند جهنمی را به پا می‌کنند که خاموش نخواهد شد. ناامید نباشید، اما بهتر است بترسید.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
باروری مساعدتی، فناوری‌های ژنتیک و ژنومیک، و زندگی خانوادگی
در طول قرن‌ها، جوانب زیادی از زندگی خانوادگی از حیطۀ علم و توانایی ما خارج بوده است: تعداد بچه‌ها، نازایی، جنسیت بچه‌ها، تشخیص قطعی پدر در دعواهای حقوقی، نسب‌شناسی و... اما تحولات فناورانه امروز ما را به مرزی رسانده‌اند که بتوانیم بچه‌هایمان را «طراحی» کنیم. اما چنین توانایی‌هایی بر زندگیِ اجتماعی ما چه تأثیری خواهد داشت؟ آیا مفهوم پدر و مادر، آنگونه که برای ما آشنا بوده است، در حال از بین رفتن است؟
«زنجیرۀ جهانی مراقب» تعبیری است که اولریش بک، برای توصیفِ شیوۀ درهم‌تنیدگی وظایفِ خانوادگی در جهانِ امروز به کار می‌برد. زنانی در فیلیپین، اوکراین یا لهستان، بچه‌های خود را به همسایه‌ها و مادربزرگانشان می‌سپارند تا در خانه‌های کشورهای ثروتمند، خدمتکار شوند. بدین‌ترتیب زنانِ غربی فرصت می‌یابند تا بیرون از خانه کار و پیشرفت کنند. بدونِ مادرانِ فقیری که سال تا سال فرزندانشان را نمی‌بینند، برابریِ زنان و مردان در غرب ناممکن است.
نطفۀ جامعه‌شناسی در بحبوحۀ انقلاب صنعتی بسته شد. شاید به همین دلیل بود که جامعه‌شناسان اولیه به «تولید» بسیار بیشتر از «مصرف» اهمیت می‌دادند. آنها یا به مصرف بی‌اعتنا بودند یا آن را نکوهش می‌کردند. اما هر چه جلو رفته‌ایم، مصرف اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نسلِ جدید جامعه‌شناسان این موضوع را از جوانب گوناگون کاوش کرده‌اند، اما هنوز راه‌های نرفتۀ بسیاری باقی است. جرج ریتزر در این مقاله مروری جامع بر نظریه‌های مختلف دربارۀ مصرف ارائه کرده است.
کودکی را تصور کنید که در کشوری عقب‌مانده در آمریکای لاتین زندگی می‌کند و مسئولیتِ بزرگ‌کردن او را به مادربزرگش سپرده‌اند. مادر این کودک در ایتالیا از پیرمردی تنها مراقبت می‌کند، زیرا فرزندانِ پیرمرد در استرالیا زندگی می‌کنند. این وضعیت پیچیدگیِ مسئلۀ «مراقبت» در جهانِ نابرابر و جهانی‌شدۀ ما را نشان می‌دهد. این خانواده‌های دور از هم را چطور باید فهمید؟ برای مطالعۀ آنها چه مفاهیمی لازم است؟ و آیندۀ آنها به کدام سو می‌رود؟
سیاست‌گذاری عمومی و خانواده‌ها
پس از جنگ جهانیِ دوم، دولت‌های رفاه تلاش کردند تا با سیاست‌گذاری‌های اجتماعی به زندگی خانوادگی مردمشان کمک کنند. این سیاست‌گذاری‌ها معمولاً شامل حمایت‌های مالی به نان‌آورِ خانواده می‌شد؛ اما همزمان مشکل دیگری وجود داشت: کمبود نیروی کار. بنابراین همین دولت‌ها به‌شکلِ روزافزونی زنان را به ورود به بازار کار تشویق کردند. با افزایش اشتغال زنان، خانواده‌ها با معضل تازه‌ای رو‌به‌رو شدند: چه کسی باید از بچه‌ها مراقبت کند و به کارهای خانه برسد؟
مصرف دارد از سر و روی ما بالا می‌رود. هر دقیقه‌ای از شبانه‌روز، هر جا که باشید و هر علاقه‌ای که داشته باشید، گزینه‌هایی برای مصرف جلوی پای شماست. جامعۀ امروز تفاوت بسیاری دارد با جامعه‌ای که متفکران منتقدِ دهه‌های ۶۰ و ۷۰، آن را «جامعۀ مصرفی» نامیده بودند. ژیل لیپووتسکی، فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی می‌گوید ما اکنون در عصر فرامصرفی به سر می‌بریم. عصری که سازمان‌دهی طبقاتی مصرف به‌هم‌ریخته و مصرف همگانی شده است.
مرز میان «پدر خوب» و «پدر بد» چطور تعیین می‌شود؟ به‌طور سنتی مهم‌ترین وظیفۀ پدر تأمین معاش خانواده بوده است و پدری که از عهدۀ این کار برمی‌آمد، در مجموع پدری خوب محسوب می‌شد، اما امروزه مجموعه‌ای از ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی، انتظار شریک‌شدن در امور خانه و تربیت فرزندان، داشتن شغلی آبرومندانه و اقامت نزد خانواده نیز جزء لازمه‌های «پدر خوب» بودن شده است. این انتظارات ایفای نقش پدر را سخت‌تر از همیشه کرده است.
تحلیل حواس و رابطۀ امر فیزیکی با امر روانی
نتایج درخشان علم فیزیک در دورۀ مدرن، تنها محدود به حوزۀ فیزیک نیست، بلکه علوم دیگری را نیزدر بر می‌گیرد. اما فیزیک، با وجود پیشرفت قابل توجه، تنها بخشی از بدنۀ مشترک و بزرگ‌تر دانش است و با ابزارهای فکریِ محدودش -که برای اهداف و مقاصد محدود و خاصی ایجاد شده است- قادر به پرداختن به تمامی موضوعاتِ محوریِ مورد بحث نیست؛ وقتی به این امور می‌اندیشیم درمی‌یابیم که این گرایش در نظر ما نباید به‌کلی مناسب باشد.
ادیان ابراهیمی پیوندی ناگسستنی با مفاهیم خانواده، نسل و تولیدمثل دارند که در هستۀ الهیات آنها قرار می‌گیرند. این ادیان عمیقاً پدرسالار هستند و لذا دگرگونی معاصر خانواده، زندگی و جایگاه زنان اثرات عمیقی بر رویه‌های رسمی دینی داشته‌اند. همچنین، تغییرات اجتماعی و تکنولوژیک شرایط مساعد را برای گونه‌های جدیدی از روابط خانوادگی، جنسی و تولیدمثلی خلق کرده‌اند که چالشی رادیکال هم برای ادیان سنتی و هم برای شکل‌های متعارف خانواده محسوب می‌شوند.
آیا تمدنی زوال‌یافته می‌تواند دوباره بازسازی شود؟
در سال‌های اخیر، بعد از چاپ کتاب مجادله‌برانگیز «برخورد تمدن‌ها» نوشتۀ هانتینگتون و ارائۀ تز گفت‌وگوی تمدن‌ها در مقابل آن، دوباره بحث از تمدن در محافل آکادمیک رایج شده است. طی قرن گذشته، بسیاری از متفکران مسلمان، احساس کرده‌اند تمدن اسلامی رو به زوال رفته است و تلاش کرده‌اند تا راهکارهایی برای احیای دوبارۀ آن ارائه دهند. آیا احیای تمدن، خواستی نوستالژیک برای بازگشت به گذشته است؟ یا آرمانی مترقی برای حفظ هویت و ارزش‌های جمعی؟
خانوادۀ کودک: چشم‌اندازی کودک‌محور
جامعه‌شناسی خانواده تا امروز همواره کودکان را ذیلِ مسائل پدر و مادرهایشان حساب کرده است. اما دیدگاه‌های نوین معتقدند کودکان بیش از آنچه ما تصور می‌کنیم از اوضاع و احوالِ خانواده‌هایی که در آن زندگی می‌کنند باخبرند. آنها مشکلات مالی یا ضیقِ وقت پدر و مادر برای مراقبت از آنها را می‌فهمند و به آنها واکنش نشان می‌دهند. راستی، تصور کودکان دربارۀ خانواده‌ای که در آن زندگی می‌کنند چیست؟ چگونه می‌توان این تصور را مطالعه کرد؟
هفت نظامِ اصلی خانواده در دنیا
آیا در پی طوفان بی‌امان جهانی‌سازی، خانواده و مسائل و مشکلات آن نیز در سراسرِ جهان شبیهِ هم شده است؟ پژوهش‌های کلان جهانی در جامعه‌شناسی خانواده این مسئله را تأیید نمی‌کنند. خانواده‌ها با سرعتِ زیاد در حال دگرگونی‌اند، اما هنوز تفاوت‌های شایان‌توجهی در نقاط مختلف دنیا وجود دارد. گوران تربورن، متخصص تاریخ خانواده، در این مقاله هفت نظامِ اصلی خانواده را در جهان از هم تمایز داده است و اصلی‌ترین خصیصه‌های آنها را برشمرده است.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | صفحه بعد » |
اگر به‌دنبال آرامش بدوید، شاید خود واقعی‌تان از دست برود
«چشمتان را ببندید و سعی کنید، همانطور که به ابر در آسمان نگاه می‌کنید، بر احساساتتان تمرکز کنید. یا مثلاً شکلاتی در دهان بگذارید و تلاش کنید ذره‌ذرۀ آن را با تمام بافت زبانتان بچشید». این تمرین‌ها تجربۀ مشترکِ اغلب کسانی است که در جست‌وجوی آرامش از این کلاس به آن کلاس می‌روند. به این تمرین‌ها اصطلاحاً می‌گویند «ذهن‌آگاهی»، که ادعایش این است که فارغ از هرگونه ایدئولوژیِ خاصی می‌تواند ذهن شما را آرام کند و در مواجه با هر مشکلی به دادتان برسد. اما این ماجرا روی دیگری هم دارد: این تمرین‌ها پیش‌فرض‌های فلسفی پنهان و بعضاً دردسرسازی دربارۀ درک ما از خودمان دارند.
خطاهای تایپی که زندگی آدم‌ها را عوض کرده‌اند
حتماً برای شما هم پیش آمده که موقع چَت‌کردن کلمه‌ای را اشتباه تایپ کنید یا پیامکی را اشتباهی بفرستید و اسباب خنده و تفریح دیگران شوید. اما ماجرا همیشه با مقداری شوخی و خنده یا قدری خجالت‌زدگی تمام نمی‌شود. یک گزارشگر داستان‌هایی را روایت می‌کند که در آنها پیامکی اشتباه یا خطایی تایپی پیامدهای غیرمنتظره و بی‌رحمانه‌ای داشته که هیچ نسبتی با خطای آغازین ندارند. بین همۀ خطاهای تایپ و کلیک کدام مورد فاجعه‌بارترین بوده است؟
از شوک الکتریکی تا شوک اقتصادی: بازار آزاد بدون پلیس به جایی نمی‌رسد
بیش از چهل سال پیش، وزیر خارجۀ دولتِ ساقط‌شدۀ سالوادور آلنده، مقاله‌ای منتشر کرد که در آن ادعا می‌کرد طرح‌های اقتصادی ژنرال پینوشه در شیلی، بدون دستگاه مهیب قتل و شکنجه‌ای که او به راه انداخته، امکان اجرایی‌شدن ندارد. پاسخ دولت شیلی به این مقاله محکم و رسا بود: کمتر از یک ماه پس از انتشار مقاله، ماشین او را منفجر کردند و اورلاندو لتلیر به همراه همکار ۲۵ساله‌اش تکه‌تکه شد. نائومی کلاین، روزنامه‌نگار برجستۀ کانادایی، این ماجرا را بازخوانی کرده است.
کرولاین کتلین عکاس است، اما نه عکاسی معمولی. او با یک خیریه همکاری می‌کند و از کودکان بیمار مجانی عکس می‌گیرد. جلسه‌های عکاسی ممکن است در هر مرحله‌ای از بیماری باشد، اما گاهی از او میخواهند لحظات پایانی زندگی یک کودک را ثبت کند. کتلین از این می‌گوید که ثبت تصاویر آخرین لحظات زندگی کودکان بیمار و آنچه بر آنها و خانواده‌‌هایشان می‌‌گذشت، چطور کمک کرد با خبر سرطان خودش کنار بیاید.
قبل از اینترنت چه کار می‌کردی؟
چیزی نمانده تا زمانی که هیچ‌کس روی زمین یادش نیاید دنیا پیش از اینترنت چه شکلی بود. آن‌هایی که اواخر دهۀ ۱۹۷۰ به دنیا آمدند، آخرین نسلی‌اند که بدون اینترنت بزرگ شدند. جامعه‌شناسان به آنها «واپسین معصومان» یا «مهاجران دیجیتال» می‌گویند. آن «معصومیتِ» ازدست‌رفته، اگر اصلاً معصومیتی در کار بوده، چه بود؟ یک نویسنده و گزارشگر کانادایی به ایامی می‌اندیشد که ذهنمان اجازۀ سرگردانی داشت.
هیتلر با اروپا همان کاری را کرد که بقیۀ اروپایی‌ها با مستعمره‌هایشان می‌کردند
آیا سرکوب فقط بر سرکوب‌شدگان اثر می‌گذارد؟ احتمالاً نه. همانطور که سرکوب‌شده در فرایند ظلم و ستمی که به او می‌شود تغییر می‌کند، سرکوبگر هم با تمرین تحقیر و طرد، شخصیت تازه‌ای پیدا می‌کند. تاریخ امپریالیسم بهترین شاهد این ماجراست: روش‌هایی که دولت‌های استعمارگر برای کنترل و ادامۀ سلطۀ خود بر کشورهای مستعمره اجرا می‌کردند، مثل یک بومرنگ، حالا در خود کشورهای اروپایی اجرا می‌شود. از نژادپرستی نهادینه‌شده که در آفریقا اختراع شد تا نئولیبرالیسم که در شیلی آزمایش شد.
جامعه‌ستیزها بیش از آنچه فکر می‌کنیم شبیه ما هستند
در تصور ما آدم‌های جامعه‌ستیز کسانی هستند که حیوانات بی‌دفاع را شکنجه می‌دهند، کودک‌آزاری می‌کنند و از احساس همدلی با دیگران ناتوان‌اند. معلوم است که هیچ آدم سالمی خودش را شبیه چنین دیوانه‌هایی که ذره‌ای وجدان اخلاقی ندارند، نمی‌داند. اما تعداد روزافزونی از محققان می‌گویند نه‌تنها تصور ما دربارۀ افراد جامعه‌ستیز غلط است، بلکه آنها بیش از آنچه فکر می‌کنیم به ما شبیه‌اند. بررسی رفتار جامعه‌ستیزها می‌تواند حقایق مهمی را دربارۀ خودمان و رفتارهای اخلاقی‌مان روشن کند. آیا آماده‌ایم درسی را که آنها می‌دهند بیاموزیم؟
چرا بیشتر کتاب‌هایی را که می‌خوانیم فراموش می‌کنیم؟
بعضی‌ها هر کتاب را فقط یک‌بار می‌خوانند و بعد از گذشت مدت‌ها تقریباً بی‌هیچ کم‌وکاستی همۀ آن را به یاد می‌آورند. اما بیشتر ما این‌طور نیستیم و این موضوع خیلی ناراحتمان می‌کند و مدام خودمان را بابت روش مطالعه‌مان ملامت می‌کنیم یا حافظۀ ضعیفمان را مقصر می‌دانیم. زمانی که کتابی را خریدیم، اسم کتاب‌فروشی، اینکه چاپ چندم بوده و خیلی جزئیات دیگر را خیلی راحت به‌خاطر می‌آوریم اما آنچه برایمان مهم‌تر است، یعنی محتوای کتاب را نه. آیا در عصر اینترنت این‌همه وسواس و عذاب روحی برای به خاطر سپردن اطلاعات ضروری است؟
اولین کلمه‌هایی که بچه‌ها به زبان می‌آورند، چه معنایی دارند؟
اولین کلمه‌هایی که بچه‌ها به زبان می‌آورند، برای پدر و مادر لذتی به‌یادماندنی دارد. خیلی از والدین آنها را ثبت می‌کنند، تاریخ و نحوۀ استفاده‌شان توسط کودکشان را می‌نویسند یا صدا و تصویرش را با گوشی‌هایشان ضبط می‌کنند. برخلاف آخرین کلمات هر انسان که از دوران باستان اهمیت فراوانی داشته‌اند، علاقه به اولین کلمه‌ها گرایشی مدرن است. اندک اندک از خاندان سلطنتی فرانسه تا چارلز داروین، به ثبتِ اولین کلماتِ فرزندانشان توجه کردند، اما واقعاً این کلمه‌ها اهمیتی دارند؟ کتابی جدید سرگذشت این کلمات را بررسی کرده است.
آیا به پایان عصر نئولیبرالیسم رسیده‌ایم؟
حتی میلتون فریدمن که از اصلی‌ترین چهره‌های نئولیبرالیسم است، سال ۱۹۶۵، در مقاله‌ای خودش را کینزی دانسته بود. مسئله این بود که هر چه تحقیقات در اقتصاد کینزی جلوتر می‌رفت، مشکلات لاینحل بیشتری خودشان را نشان می‌دادند. نظریه‌های جاافتاده نمی‌توانستند داده‌های جدید را توضیح دهند و به همین خاطر مکتب تازه‌ای به وجود آمد. تغییر مسیری که با استفاده از کلمات کوهن باید آن را نوعی «انقلاب علمی» نامید. حالا همین اتفاق برای نئولیبرالیسم افتاده است. برای توضیح‌دادن داده‌های جدید، نظریه‌های تازه‌ای در حال صورت‌بندی است.
بیشتر کارهایی که در زندگی می‌کنیم مطابق میل اطرافیانمان است
امیال ما چطور ساخته می‌شود؟ چطور به این نتیجه می‌رسیم که گوشی فقط سامسونگ، تیم فقط بارسلونا، و نویسنده فقط چخوف؟ بله، احتمالاً برای هر کدام از این انتخاب‌ها دلایلی داریم، ولی نکتۀ دردناک این است که تقریباً تمام دلایلی که برای چنین ترجیحاتی ردیف می‌کنیم چیزی جز توجیهات من‌درآوردی نیست. اگر با شکاکیت بیشتری نگاه کنیم، اندک‌اندک واقعیتی تلخ خودش را نشان می‌دهد: خیلی از چیزهایی که می‌پسندیم را صرفاً به این خاطر پسندیده‌ایم که اطرافیانمان آنها را دوست داشته‌اند.
تونی موریسون: از آبی‌ترین چشم تا دهانی پر از خون
منتقدی ادبی، وقتی از فرودگاه سوار تاکسی شده بود تا به یک کنفرانس برسد، با رانندۀ تاکسی که زنی سیاه‌پوست بود مشغول گفتوگو شد. راننده دربارۀ موضوع کنفرانس سوال کرد و او جواب داد، کنفرانس دربارۀ تونی موریسون است و خودِ او قرار است بخش‌هایی از رمان منتشرنشده‌اش را آنجا بخواند. ناگهان راننده، پر از شور و شوق شد و به او گفت «هر طور شده خودم را به این کنفرانس خواهم رساند». تونی مورسیون چنین نویسنده‌ای بود. کسی که سیاه‌پوستان آمریکا مثل یک مادر دوستش داشتند.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
بهترین کتاب‌های بازاریابی به پیشنهاد سِت گودین
بازاریابی بر مَدار دستکاری هیجانات و احساسات می‌چرخد؛ یک هنر سیاه که به قول سِت گودین، نویسندۀ پرفروش و استاد بازاریابی، هم می‌تواند برای کار خیر استفاده شود و هم شرّ. او در این گفتوگو دربارۀ تفاوت «بازاریابی خوب» با «بازاریابی بد» و تحولات چند دهۀ اخیر در بازاریابی حرف می‌زند و همچنین پنج کتاب مهمی را معرفی می‌کند که دربارۀ حوزۀ تخصصی‌اش انتخاب کرده است.
باستان‌شناسی از فضا: چطور آینده می‌تواند به کشف گذشته کمک کند؟
اگر به باستان‌شناسی علاقه داشته باشید، احتمالاً نام سارا پارکَک را شنیده‌اید. باستان‌شناس جوان و پرشوری که برای اولین‌بار، توانست نقشۀ یکی از پایتخت‌های مصر باستان، یعنی شهر اسرارآمیز تانیس را ترسیم کند. آنچه پارکک را به شهرت رساند، روشِ مبتکرانۀ او در باستان‌شناسی بود: تحلیل تصاویر ماهواره‌ای برای یافتن آثار تمدن‌های گمشده. چیزی که خودش آن را «باستان‌شناسی فضایی» می‌نامد. پارکک در این گفتوگو دربارۀ کتاب تازه و بسیار پرفروشش، «باستان‌شناسی از فضا» سخن می‌گوید.
برایان مگی، فیلسوف انگلیسی تازه‌درگذشته، برای هر کسی که روزگاری به فلسفه علاقه‌مند شده، نام آشنایی است. دو مجموعۀ تلویزیونی بسیار موفق او، «مردان اندیشه» و «فلاسفۀ بزرگ» که بعدها به صورت کتاب نیز منتشر شدند، مشوق خیلی‌ها برای دست و پنجه نرم کردن با مسائل فلسفی شد. اما او در آخرین مصاحبه‌اش از رویۀ دیگری از زندگی‌اش سخن می‌گوید: از تنفر و بی‌اعتنایی‌اش به تلویزیون، از دوران نمایندگی‌اش در پارلمان و کناره‌گیری‌اش از سیاست و البته از فلسفه، یعنی بزرگترین ابتلای تمام عمرش.
چرا مقابل دانش مقاومت می‌کنیم؟
سیگاری‌ها می‌دانند سیگارکشیدن مضر است، اما دست از عادتشان برنمی‌دارند. همانطور که همه می‌دانیم مصرف زیاد قند چه عوارضی دارد، اما عاشق شیرینی هستیم. بااین‌حال، دایرۀ چیزهای غلطی که از آنها دست نمی‌کشیم، به این مسائل محدود نمی‌شود، در واقع، باورهایی مثل نژادپرستی، واکسن‌هراسی، یا انکار تغییرات اقلیمی هم معمولاً از همین سازوکار پیروی می‌کنند. ذهن ما مستعد مقاوت در برابر دانش است و شرایط جامعۀ امروز این کار را آسان‌تر از همیشه کرده است. فیلسوفی سوئدی در تلاش است تا راه‌حلی پیدا کند.
اگر در خانواده‌ای فقیر به دنیا بیایید، احتمالاً هیچ‌وقت رئیس نخواهید شد
هیچ آدمی دوست ندارد باور کند موفقیت‌هایش را از پدر و مادرش به ارث برده است: هر فرد موفقی نان فکر و بازوی خودش را می‌خورد و اگر شما فقیر و بیچاره‌اید، لابد شایستگی‌اش را نداشته‌اید. لاریسن و فریدمن، در کتاب جدیدشان، دقیقاً دنبال رسواکردن همین عقیده‌اند. آنها می‌گویند کافی است در خانواده‌ای ثروتمند متولد شده باشید؛ آن‌وقت، حتی بدون پارتی‌بازی، راحت‌تر از دوستان فقیر خود در دانشگاه‌های اصلی قبول می‌شوید و شغل‌های خوب جامعه را مال خود می‌کنید.
گفتوگو با کارل اوه کناسگور: آیا هر کسی می‌تواند یک «نبرد من» بنویسد؟
«نبرد من» نام کتابی است که آدولف هیتلر، در جوانی و وقتی که توی زندان بود نوشت. اما کارل اوه کناسگور، نویسندهٔ نروژی، وقتی نام رمان شش جلدی خود را «نبرد من» می‌گذاشت، به هیتلر فکر نمی‌کرد. او عمیقاً درگیر زندگی خودش بود و می‌خواست چنان سریع بنویسد که بتواند از خودش بیرون بیاید، بشود کسی دیگر، و بعد نگاه کند که چه بر خودش گذشته. اما برای این کار باید خودش و اطرافیانش را به آتش می‌کشید: نوعی هولوکاست درونی.
تکنولوژی چگونه تصور انسان از خودش را تغییر داد؟
سال‌هاست که پیتر گالیسون همزمان مشغول فلسفه و فیلم و فیزیک است و به تکنولوژی نیز فکر می‌کند. گالیسون می‌گوید تا وقتی چیزی را در فیلم نبینم، نمی‌توانم درباره‌اش فلسفه‌ورزی کنم. پس وقتی دربارۀ تاریخ تکنولوژی حرف می‌زند، نباید توقع داشته باشیم کلمات عجیب‌وغریب فلسفی از او بشنویم. او به‌دنبال اتفاقات جزئی و ملموسی است که در ابتدای قرن بیستم رخ داد و تکلیف انسان را با تکنولوژی و خودش معلوم کرد: از مأموران سانسور روسی گرفته، تا ضدهوایی ارتش انگلستان.
خودخواهیِ بشر از کدام نقطۀ تاریخ شروع شد؟
به جهان اطراف نگاه کنید. رقابت در این جهان موج می‌زند، رقابت برای مقام بالاتر، لذایذ بیشتر، و سودهای خیره‌کننده. اگر می‌خواهی پیشرفت کنی، نباید به فکر دیگران باشی، فقط خودت را ببین که در مرکز عالمی. اما دیوید ووتن معتقد است انسان‌ها همیشه این‌قدر بی‌رحم و خودخواه نبوده‌اند. تاریخ خودخواهی حدوداً از قرن هجدهم و با تفسیری خاص از طبیعت انسان شروع می‌شود: با نظریۀ سیاسی نیکولو ماکیاوللی، ایدۀ اقتصادی آدام اسمیت، و نگاه اخلاقی تامس هابز.
دانشگاه‌ها چگونه نابرابری را در جامعه تشدید می‌کنند؟
دانشگاه‌های دولتی از کسی پول نمی‌گیرند و، به همین دلیل، مخصوص طبقۀ خاصی در جامعه نیستند. اما میشل لامو، جامعه‌شناس دانشگاه هاروارد، می‌گوید ورود به این دانشگاه‌ها و ادامۀ تحصیل در آنها طوری سازمان‌دهی شده که تنها گروه خاصی از جامعه می‌توانند آن را تجربه کنند. آزمون ورودی، نظام نمره‌دهی، زندگی در خوابگاه، شرکت در جلسات دانشگاهی، همه و همه، به تبعیض و نابرابری دامن می‌زنند. لامو، طی این گفتوگو، پنج کتاب کلیدی را دربارۀ نابرابری آموزشی بررسی کرده است.
چرا ازدواج‌ها موفق می‌شوند یا شکست می‌خورند؟
تا چند دهه پیش، ازدواج عملی ضروری برای بقا بود. مخصوصاً برای زنان، تأمین اولیه‌ترین نیازها، مثل سرپناه و غذا، خارج از چارچوب‌های ازدواج فوق‌العاده دشوار بود. ولی این روزها ازدواج غیرضروری‌تر از همیشه است، بااین‌حال، نمی‌توان گفت که غیرضروری‌بودن، آسان‌ترش هم کرده است. ازدواج موفق، هنوز هم کمیاب است، اما اگر موفق شوید، باید واقعاً به خودتان تبریک بگویید. چرا که احتمالاً دارید یکی از بهترین ازدواج‌های تاریخ بشر را تجربه می‌کنید.
چطور شبکه‌های اجتماعی به جنگ‌افزار تبدیل شدند؟
بسیاری از پروژه‌هایی که ابتدا به منظور اهدافی نظامی راه‌اندازی شده بودند، بعدها برای کسب درآمد نیز به کار گرفته شدند، از پودر پنیر بگیرید تا جی.پی.اس. اما شبکه‌های اجتماعی گویا مسیر برعکس را طی کرده‌اند. پلتفرم‌هایی که از اساس برای کسب سود طراحی شده بودند، حالا به بخشی جدایی‌ناپذیر از هر اقدام سیاسی و نظامی تبدیل شده‌اند. وضعیتی که به تعبیر نویسندگان کتابی جدید باعث شده است کل جهان به میدان نبردی دائمی تبدیل شود.
هاروکی موراکامی: برای رسیدن به روشنایی، باید از تاریکی گذر کنید
هاروکی موراکامی هفتادساله است. هر روز، چهار صبح بیدار می‌شود، پنج‌شش ساعت می‌نویسد و سپس نُه کیلومتر می‌دود. تنها یکی از رمان‌هایش، در اولین سال انتشار، ۳.۵ میلیون نسخه فروش رفته. خودش خبر ندارد چرا این‌همه مردم دوستش دارند، اما می‌داند محبوبیتش بی‌ربط به عجیب‌بودن اتفاقات قصه‌هایش نیست: ماهی‌هایی که از آسمان می‌بارند و گربه‌هایی که در خیابان گم می‌شوند. می‌گوید «در رمان‌نوشتن نباید خیلی چون‌وچرا کرد، من به تاریکیِ ناخودآگاهم می‌روم و با دست پُر از آنجا برمی‌گردم. نتیجه‌اش می‌شود رمان‌هایی که نوشته‌ام».
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
روایت ژان پل سارتر و والتر بنیامین از مصرف مواد توهم‌زا
سارتر که تحت تأثیر جنبش عظیم پدیدارشناسی بود، می‌خواست حاق واقعیت پدیدارها را توصیف کند، البته اگر خرچنگ‌هایی که دور و برش ورجه ورجه می‌کردند، آرام می‌گرفتند. این خرچنگ‌ها استعاری نبودند، بلکه سارتر واقعاً آنها را بعد از مصرف مسکالین به چشم خودش می‌دید. اما سارتر تنها فیلسوفی نبود که این مادۀ روان‌گردان را که سرخپوستان باستانی کشف کرده بودند، امتحان کرد. کتابی جدید نشان می‌دهد که چطور این روان‌گردان به یکی از پشت‌پرده‌های مهم فکر و فلسفۀ معاصر تبدیل شد.
سرمایه‌داری را جف بیزوس نابود می‌کند، نه کیم جونگ-اون
ما به هر دلیلی ممکن است بخواهیم محصولات و خدماتی که استفاده می‌کنیم را عوض کنیم. از شامپویی که به سرمان می‌زنیم، تا تعمیرکاری که ماشینمان را پیش او می‌بریم. اما فرض کنید همه‌مان مجبور باشیم فقط یک نوع شامپو مصرف کنیم، یک نوع کفش به پا کنیم و ماشینمان را پیش یک تعمیرکار ببریم. چنین وضعیتی، در نظرمان شبیه کمونیسم کرۀ شمالی به نظر می‌رسد، اما یک اقتصاددان معتقد است این مسیری است که سرمایه‌داری در قرن بیست‌ویکم در پیش گرفته است.
انسان‌ها شدیداً با هم متفاوت‌اند، یا عمیقاً به هم شباهت دارند؟
وقتی بحث سر چاقی باشد، آدم‌ها معمولاً دو دسته می‌شوند: عده‌ای می‌گویند چاقی در ژن آدم‌هاست و چاق‌ها استعداد چاقی دارند، و دسته‌ای سفت و سخت می‌ایستند که چاقی ناشی از پرخوری و کم‌تحرکی است، پس اگر کسی چاق شده، تقصیر خودش است. همین را در موفقیت تحصیلی، ابتلای به بیماری یا هر موضوع مثبت و منفی دیگری می‌توانید ببینید: کیستیِ ما حاصل ژن‌هایمان است، یا نحوۀ تربیت‌مان؟ دو متخصص برجسته، در دو کتاب جدید، این دعوا را وارد مرحلۀ تازه‌ای کرده‌اند.
در هند، علم، شبه‌علم و اسطوره به خدمت سیاست آمده‌اند
هندوستان سرزمین تفاوت‌هاست. تنوع قومی، زبانی و دینی موجود در این کشور نوعی استثنا به شمار می‌رود و صلح و آرامشی که میان این مردمان برقرار بوده، الگویی برای جهان بوده است. بااین‌حال، رؤیای جدید هند، روش‌های دیگری را به کار گرفته است. کتابی جدید توضیح می‌دهد که چطور با قدرت‌گرفتن ملی‌گرایان در هند، همه‌چیز از سیاست تا معماری و شهرسازی تحت تأثیر ایدئولوژی ملی‌گرایانه‌ای قرار گرفت که می‌خواهد هندوستان را به اولین کشور «مدرن باستانی» در جهان تبدیل کند.
هدفتان در زندگی وسعت است یا عمق؟
قدیمی‌ها می‌گویند «همه‌کاره و هیچ‌کاره»، گویا بعضی از روان‌شناسان هم با آنها موافق‌اند. به‌هرحال، این‌طور که پیداست نمی‌توان «وسعت» و «عمق» را با هم داشت؛ هم عمر ما محدود است و هم انرژی و توجه‌مان. اگر بر انجام یک کار تمرکز کنیم، شاید نهایتاً در همان کار موفق بشویم. اگر به دنبال انجام کارهای متعددی باشیم، تجربه‌های متنوعی خواهیم داشت، اما در آخر کار، احتمالاً در همه‌چیز معمولی خواهیم بود. کتابی جدید می‌خواهد ما را قانع کند که این پیام کاملاً نادرست است و بر خلاف تصورمان همه‌کاره‌ها و همه‌چیزدان‌ها شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی دارند.
زمین: خانه‌ای که سوزاندیم و خاکستر کردیم
یکی از درون‌مایه‌های رایج در فیلم‌های علمی-تخیلی سناریوهایی است که در آن فضایی‌ها، زامبی‌ها یا ربات‌ها می‌کوشند تا گونۀ بشر را نابود کنند. معمولاً در طول این فیلم‌ها میلیون‌ها نفر از انسان‌ها کشته می‌شوند، اما نهایتاً بشر پیروز می‌شود و جان به در می‌برد. اما در برابر وحشتناک‌ترین سناریوی پیش روی تمدن انسانی، بعید است پیروزی به این آسانی‌ها باشد: تغییرات اقلیمی دارند جهنمی را به پا می‌کنند که خاموش نخواهد شد. ناامید نباشید، اما بهتر است بترسید.
ظاهراً اجاره‌نشین‌ها اجاره‌نشینی می‌کنند چون پول ندارند خانه بخرند. اما در واقعیت، محدودیت‌هایشان بیشتر از این حرف‌هاست. آنها مجبورند مرتباً زندگی خودشان را با معیارهای دلبخواهانه‌ای تنظیم کنند که صاحب‌خانه‌ها وضع کرده‌اند: اگر بچۀ کوچک دارید، یا مادری مجرد هستید، یا هر چیز دیگری که به مذاقشان خوش نیاید، به شما خانه نمی‌دهند. یک قوم‌نگاری جدید دربارۀ کسانی که صاحب‌خانه‌ها در به درشان کرده‌اند، نشان می‌دهد فشار اجاره‌بها، تخلیه، جابه‌جایی و بی‌درکجایی چطور زندگی آنها را تلخ و رنج‌آور کرده است.
از دیازپام تا پورنوگرافی: زندگی در عصر اعتیاد
زندگی در دنیای امروز چنان فرسوده‌کننده و ملال‌آور است که هر کسی برای اینکه بتواند ادامه بدهد، باید راهی برای خوشحال‌کردن خودش پیدا کند. از یک فنجان قهوه بگیرید، تا سریال‌دیدن، سیگارکشیدن، ور رفتن با شبکه‌های اجتماعی، یا امتحان‌کردن انواع و اقسام مسکن‌ها، محرک‌ها یا مخدرهای قوی‌تر. عادت‌هایی که در ظاهر بی‌ضرر و عادی‌اند، اما قابلیت آن را دارند که ما را در دام خودشان فروبکشانند. دنیای امروز، دنیای اعتیاد است، اما سؤال اصلی این است: آیا تقصیرها گردن ماست؟
سرانجام دخترانی که بوکوحرام دزدیده بود به کجا رسید؟
در آوریل ۲۰۱۴، بوکوحرام که به تازگی با داعش بیعت کرده بود، ۲۷۶ دختر مدرسه‌ای را ربود. برای چند روزی این خبر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی «داغ» بود و بعد از آن، به فراموشی سپرده شد. اما عایشه سسِی که آن موقع خبرنگار سی.ان.ان بود، نتوانست این ماجرا را رها کند. حالا کتاب او که حاصل پیگیری مداوم این آدم‌ربایی تا امروز است به انتشار رسیده است و حقیقتی تلخ را پیش چشممان می‌گذارد: رسانه‌ها و دولت نیز در رنج آنها با بوکوحرام همدست بوده‌اند.
لطفاً منطقی نباش، مسئله خیلی جدی است
سخت‌ترین دوراهی‌هایی که در زندگی با آنها رو‌به‌رو می‌شویم، تصمیم‌هایی هستند که علاوه بر سود و ضررهای مادی، عواطف و احساسات ما را نیز در خود درگیر می‌کنند. مثلاً آیا کاری را قبول کنیم که درآمد بیشتری دارد، اما ما را از شهری که دوستش داریم جدا می‌کند؟ در این مواقع است که احساس می‌کنیم محاسباتمان درست از آب درنمی‌آیند. یک فیلسوف استرالیایی در کتاب جدیدش، برای فهمِ سازوکارِ عقلانیت، سراغ آدم‌هایی رفته است که مجبور شده‌اند در زندگی‌شان دست به انتخاب‌هایی دشوار بزنند.
چاق‌بودن عادی است، به همین دلیل نمی‌خواهیم چاق باشیم
چرا از آدم‌های چاق منزجریم؟ شاید دلیل این حس ناخوشایند، تلاش‌های شکست‌خوردۀ خودمان برای رسیدن به بدنی باریک و خوش‌اندام باشد. چاق‌ها ما را یادِ زشتی‌های بدن خودمان می‌اندازند. اما اگر از منظری تاریخی نگاه کنیم، ماجرا پیچیده‌تر می‌شود. کریستوفر فورث در کتاب جدیدی که دربارۀ تاریخ فرهنگی چاقی نوشته است، می‌گوید اگر می‌خواهیم تنفر امروزمان از چاقی را درک کنیم، باید به دهۀ ۱۹۲۰ برگردیم. به سال‌هایی که کارخانۀ اتومبیل‌سازی فورد تازه کار خود را شروع کرده بود.
از سفینۀ فضایی تا معجزه: فناوری و دین چطور به فهم یکدیگر کمک می‌کنند؟
عقیده‌ای که از نظرتان مسخره است را در نظر بگیرید. مثلاً باور به اینکه آدم فضایی‌ها وجود دارند و یک روز ممکن است به سیارۀ ما حمله کنند. به خودتان می‌گویید این عقاید مال بچه‌ها یا احمق‌ها یا فیلم‌های علمی-تخیلی است. بعد یک‌روز آدم بسیار باهوش و باسوادی را می‌بینید که برایتان توضیح می‌دهد چرا حملۀ آدم فضایی‌ها به زمین مسئله‌ای واقعی و مهم است. چه حالی می‌شوید؟ حیرت، عجز و لذتِ غریب فهمیدن چیزی تازه. کتاب تازۀ والش پاسولکا چنین تجربه‌ای برای خواننده‌اش به وجود می‌آورد.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
هدفتان در زندگی وسعت است یا عمق؟
قدیمی‌ها می‌گویند «همه‌کاره و هیچ‌کاره»، گویا بعضی از روان‌شناسان هم با آنها موافق‌اند. به‌هرحال، این‌طور که پیداست نمی‌توان «وسعت» و «عمق» را با هم داشت؛ هم عمر ما محدود است و هم انرژی و توجه‌مان. اگر بر انجام یک کار تمرکز کنیم، شاید نهایتاً در همان کار موفق بشویم. اگر به دنبال انجام کارهای متعددی باشیم، تجربه‌های متنوعی خواهیم داشت، اما در آخر کار، احتمالاً در همه‌چیز معمولی خواهیم بود. کتابی جدید می‌خواهد ما را قانع کند که این پیام کاملاً نادرست است و بر خلاف تصورمان همه‌کاره‌ها و همه‌چیزدان‌ها شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی دارند.
قبل از اینترنت چه کار می‌کردی؟
چیزی نمانده تا زمانی که هیچ‌کس روی زمین یادش نیاید دنیا پیش از اینترنت چه شکلی بود. آن‌هایی که اواخر دهۀ ۱۹۷۰ به دنیا آمدند، آخرین نسلی‌اند که بدون اینترنت بزرگ شدند. جامعه‌شناسان به آنها «واپسین معصومان» یا «مهاجران دیجیتال» می‌گویند. آن «معصومیتِ» ازدست‌رفته، اگر اصلاً معصومیتی در کار بوده، چه بود؟ یک نویسنده و گزارشگر کانادایی به ایامی می‌اندیشد که ذهنمان اجازۀ سرگردانی داشت.
از دیازپام تا پورنوگرافی: زندگی در عصر اعتیاد
زندگی در دنیای امروز چنان فرسوده‌کننده و ملال‌آور است که هر کسی برای اینکه بتواند ادامه بدهد، باید راهی برای خوشحال‌کردن خودش پیدا کند. از یک فنجان قهوه بگیرید، تا سریال‌دیدن، سیگارکشیدن، ور رفتن با شبکه‌های اجتماعی، یا امتحان‌کردن انواع و اقسام مسکن‌ها، محرک‌ها یا مخدرهای قوی‌تر. عادت‌هایی که در ظاهر بی‌ضرر و عادی‌اند، اما قابلیت آن را دارند که ما را در دام خودشان فروبکشانند. دنیای امروز، دنیای اعتیاد است، اما سؤال اصلی این است: آیا تقصیرها گردن ماست؟
چرا بیشتر کتاب‌هایی را که می‌خوانیم فراموش می‌کنیم؟
بعضی‌ها هر کتاب را فقط یک‌بار می‌خوانند و بعد از گذشت مدت‌ها تقریباً بی‌هیچ کم‌وکاستی همۀ آن را به یاد می‌آورند. اما بیشتر ما این‌طور نیستیم و این موضوع خیلی ناراحتمان می‌کند و مدام خودمان را بابت روش مطالعه‌مان ملامت می‌کنیم یا حافظۀ ضعیفمان را مقصر می‌دانیم. زمانی که کتابی را خریدیم، اسم کتاب‌فروشی، اینکه چاپ چندم بوده و خیلی جزئیات دیگر را خیلی راحت به‌خاطر می‌آوریم اما آنچه برایمان مهم‌تر است، یعنی محتوای کتاب را نه. آیا در عصر اینترنت این‌همه وسواس و عذاب روحی برای به خاطر سپردن اطلاعات ضروری است؟
خطاهای تایپی که زندگی آدم‌ها را عوض کرده‌اند
حتماً برای شما هم پیش آمده که موقع چَت‌کردن کلمه‌ای را اشتباه تایپ کنید یا پیامکی را اشتباهی بفرستید و اسباب خنده و تفریح دیگران شوید. اما ماجرا همیشه با مقداری شوخی و خنده یا قدری خجالت‌زدگی تمام نمی‌شود. یک گزارشگر داستان‌هایی را روایت می‌کند که در آنها پیامکی اشتباه یا خطایی تایپی پیامدهای غیرمنتظره و بی‌رحمانه‌ای داشته که هیچ نسبتی با خطای آغازین ندارند. بین همۀ خطاهای تایپ و کلیک کدام مورد فاجعه‌بارترین بوده است؟
نسخۀ صوتی: هر چه فقیرتر باشی، بیشتر به صفحهٔ گوشی‌ات نگاه می‌کنی
وقتی فقیر باشید، همیشه نگران وقتی هستید که نتوانید کار کنید. دوران پیری برای فقرا مشکلات دوچندانی دارد، مسائل مالی و جسمی از یک سو، و تنهایی از سویی دیگر. اما شرکت‌های سیلیکون‌ولی که نمی‌خواهند هیچ انسانی در رنج باشد، برای این مشکل فقرای کهن‌سال هم راه‌حلی ساخته‌اند: برنامه‌هایی کامپیوتری که با آنها حرف می‌زند. ولی پیرهای پولدار همچنان با «آدم‌ها» نه «نرم‌افزارها» در ارتباطند. این آغاز دوران جدیدی است که در آن فقط پولدارها می‌توانند بیرون از تلگرام هم با آدم‌ها معاشرت کنند.
کرولاین کتلین عکاس است، اما نه عکاسی معمولی. او با یک خیریه همکاری می‌کند و از کودکان بیمار مجانی عکس می‌گیرد. جلسه‌های عکاسی ممکن است در هر مرحله‌ای از بیماری باشد، اما گاهی از او میخواهند لحظات پایانی زندگی یک کودک را ثبت کند. کتلین از این می‌گوید که ثبت تصاویر آخرین لحظات زندگی کودکان بیمار و آنچه بر آنها و خانواده‌‌هایشان می‌‌گذشت، چطور کمک کرد با خبر سرطان خودش کنار بیاید.
نسخۀ صوتی: آدم‌ها در لحظۀ مرگ خود چه چیزهایی می‌گویند؟
آخرین کلماتی که آدم‌ها پیش از مرگ خود می‌گویند بسیار رمزآلود و دردناک است: کلماتی که انگار دربارۀ جایی ماورای دنیاست. محتضران از آدم‌هایی می‌گویند که ما نمی‌بینیم یا داستان‌هایی روایت می‌کنند که هیچ چفت‌وبستی ندارند. گاهی می‌گویند احساس می‌کنند در فضا معلق‌اند، با آنکه محکم توی تخت‌شان دراز کشیده‌اند، یا میخواهند بروند سفر، وقتی نمی‌توانند از جایشان برخیزند. چند پژوهشگر به‌دنبال آن بوده‌اند که این حرف‌ها چه چیزهایی دربارۀ ماهیت زبان بشری می‌گویند؟
