آنچه مرا نکشد نیرومندترم می‌کند
مراکز خرید: پدیده‌ای با خاستگاه سوسیالیستی
اگر زنان مسئولِ ادارۀ اقتصاد جهانی بودند، دنیای امروز ما، جای بهتری برای زندگی می‌شد؟ به این سؤالات خیالی نمی‌شود جواب روشنی داد، اما یک چیز روشن است و آن اینکه نظریه‌پردازان اولیۀ اقتصاد در صورت‌بندی مفهوم «انسان اقتصادی» فقط زندگی مردان را در نظر داشتند. یک نویسندۀ سوئدی، داستانی از زندگی آدام اسمیت را دست‌مایۀ نقد این مردگرایی کرده است: شام او را مادرش می‌پخت، بدون توجه به منافع اقتصادی‌اش.
آنچه به‌عنوان علم می‌شناسیم، اغلب، علم «عجیب‌هاست»
اهالی قبیلۀ اتورو و کالولی رسم عجیب و غریبی برای مردشدن پسرها دارند. حالا اگر کسی بخواهد ماهیت نوجوانی مدرن را جمع‌بندی کند، مطمئناً در ابتدا سراغ کالولی و اتورو نمی‌رود. اما چند سال پیش سه محقق در ونکوور به این نتیجه رسیدند که بخش عمدۀ آنچه گمان می‌کنیم دربارۀ کل بشریت می‌دانیم، به‌واقع، نتیجۀ مطالعه روی قبیلۀ دیگری است که، به‌اندازۀ آن دو نمونه، از جریان اصلی تجربۀ بشری فاصله دارد: دانشجویان امریکایی دورۀ کارشناسی.
نطفۀ جامعه‌شناسی در بحبوحۀ انقلاب صنعتی بسته شد. شاید به همین دلیل بود که جامعه‌شناسان اولیه به «تولید» بسیار بیشتر از «مصرف» اهمیت می‌دادند. آنها یا به مصرف بی‌اعتنا بودند یا آن را نکوهش می‌کردند. اما هر چه جلو رفته‌ایم، مصرف اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نسلِ جدید جامعه‌شناسان این موضوع را از جوانب گوناگون کاوش کرده‌اند، اما هنوز راه‌های نرفتۀ بسیاری باقی است. جرج ریتزر در این مقاله مروری جامع بر نظریه‌های مختلف دربارۀ مصرف ارائه کرده است.
از جاذبۀ ناسیونالیسم چیزی کاسته نشده است
ناسیونالیسم بازگشته است؛ گویی هرگز از تب‌وتاب نیفتاده بود. و اکنون با خود حیرت و سردرگمی آورده است. تحلیلگران می‌پرسند که این رفتارهای نامعقول در «جهانِ جهانی‌شده» چه توضیحی دارد. آیا طرف‌داران طرحِ خروج بریتانیا از اتحادیۀ اروپا نمی‌فهمند که ناسیونالیسم دیوانه‌وار است؟ هواداران ترامپ و مارین لوپن چطور؟ برای فهمِ ناسیونالیسم باید به کتاب درخشانی برگردیم که بندیکت اندرسون، سی‌سال پیش نوشت و چندی پیش ترجمۀ فارسی آن نیز چاپ شده است: «جماعت‌های تصوری».
حوالی ۲۰۱۰ شخصیت انسان تغییر کرد
با آغاز عصر دیجیتال، زندگی روزبه‌روز عمومی‌تر، بازتر، بی‌واسطه‌تر و نمایان‌تر شده است. اخیراً کتاب‌های پژوهشی زیادی به معنابخشی به زندگی روان‌شناختی در عصر دیجیتال کمک کرده‌اند. برخی از آنها به بررسی سطح بی‌سابقۀ شنود و پایش شهروندان عادی می‌پردازند، برخی دیگر انتخاب جمعی و بی‌سابقۀ آن شهروندان، در نمایان‌کردن زندگی خود را بررسی می‌کنند. ادوارد مِندلسن، استاد مدرسۀ علوم انسانی دانشگاه کلمبیا، با بررسی شش کتاب مهم لایه‌های ژرف زندگی در عصر دیجیتال را بررسی کرده است.
کودکی را تصور کنید که در کشوری عقب‌مانده در آمریکای لاتین زندگی می‌کند و مسئولیتِ بزرگ‌کردن او را به مادربزرگش سپرده‌اند. مادر این کودک در ایتالیا از پیرمردی تنها مراقبت می‌کند، زیرا فرزندانِ پیرمرد در استرالیا زندگی می‌کنند. این وضعیت پیچیدگیِ مسئلۀ «مراقبت» در جهانِ نابرابر و جهانی‌شدۀ ما را نشان می‌دهد. این خانواده‌های دور از هم را چطور باید فهمید؟ برای مطالعۀ آنها چه مفاهیمی لازم است؟ و آیندۀ آنها به کدام سو می‌رود؟
مکتب فرانکفورت تجسم نوعی پارادوکس است
در ۱۹۲۳ یکی از جاسوس‌های شوروی به راه‌اندازی کتابخانۀ اندیشکده‌ای جدید در فرانکفورت آلمان کمک کرد. پیدایش این اندیشکده ماجرای عجیب‌وغریبی دارد: به پژوهش مارکسیستی اختصاص داشت، بودجه‌اش را فردی سرمایه‌دار می‌داد و ساختمانش را یکی از نازی‌ها تهیه کرده بود. استورات جفریز در روایت تاریخی جدید خود از «مکتب فرانکفورت» آن را تجسم نوعی پارادوکس می‌داند. اصرار بر این نظریه، اثر جفریز را از دیگر مطالعات مربوط به این مکتب متمایز می‌کند.
هیچ احساسی به‌اندازۀ خشم نیازمند بازاندیشی نیست
مارتا نوسبام، استاد حقوق و اخلاق دانشگاه شیکاگو، معتقد است، در میان تمام احساساتمان، هیچ احساسی به‌اندازۀ خشم نیازمند بازاندیشیِ جدی و روشن نیست. از نظر او، خشم هر روز اکثر ما را در چنگالش اسیر می‌کند: در روابط شخصی‌مان، در محل کار، و البته در زندگی سیاسی‌مان. نوسبام در کتاب جدیدش، «خشم و گذشت»، به بررسی خشم در زندگی روزمره و سیاست می‌پردازد. او به‌دنبال راه‌حلی است که در تصمیم‌گیری‌های دشوار اخلاقی ما را از گرداب خشم نجات دهد.
بردگی انسان‌ها چگونه سرمایه‌داری را آفرید؟
پرسش از رابطۀ برده‌داری و سرمایه‌داری در ایالات متحده تاریخ‌نگاران را به تکاپو انداخته است. در چند سال اخیر، تاریخ‌نگاران موجی از پژوهش‌ها تولید کرده‌اند که می‌گوید: برده‌داری هم عمیقاً سرمایه‌دارانه بود و هم نقش‌آفرینی بنیادینی در دنیای صنعتی نوظهور داشت. از نظر آنها روابط بازار شاخصۀ برده‌داری در آمریکا بود. باوجوداین، جای تعجب نیست که این حوزۀ پژوهشْ دانشگاهیان و عامّۀ مردم را به یک اندازه برآشفته است.
بسیاری از جامعه‌شناسان و روان‌شناسان معتقدند که گسترش خستگی از عواقبِ مدرنیته و چالش‌های آن است. بسیاری از مردم هم بر این باورند که زندگی در گذشته ساده‌تر، آهسته‌تر و بهتر بوده است. آنا کاترینا شافنر در کتاب «تاریخچۀ خستگی» می‌گوید نه‌تنها سندروم‌های خستگی مختص عصر حاضر نیست، بلکه بالعکس: خستگی و تأثیراتش از دوران باستان جزء دغدغه‌های متفکران بوده است. در تاریخ، بسیاری از دوره‌ها «فرساینده‌ترین عصر» معرفی شدهاند.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
نطفۀ جامعه‌شناسی در بحبوحۀ انقلاب صنعتی بسته شد. شاید به همین دلیل بود که جامعه‌شناسان اولیه به «تولید» بسیار بیشتر از «مصرف» اهمیت می‌دادند. آنها یا به مصرف بی‌اعتنا بودند یا آن را نکوهش می‌کردند. اما هر چه جلو رفته‌ایم، مصرف اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نسلِ جدید جامعه‌شناسان این موضوع را از جوانب گوناگون کاوش کرده‌اند، اما هنوز راه‌های نرفتۀ بسیاری باقی است. جرج ریتزر در این مقاله مروری جامع بر نظریه‌های مختلف دربارۀ مصرف ارائه کرده است.
کودکی را تصور کنید که در کشوری عقب‌مانده در آمریکای لاتین زندگی می‌کند و مسئولیتِ بزرگ‌کردن او را به مادربزرگش سپرده‌اند. مادر این کودک در ایتالیا از پیرمردی تنها مراقبت می‌کند، زیرا فرزندانِ پیرمرد در استرالیا زندگی می‌کنند. این وضعیت پیچیدگیِ مسئلۀ «مراقبت» در جهانِ نابرابر و جهانی‌شدۀ ما را نشان می‌دهد. این خانواده‌های دور از هم را چطور باید فهمید؟ برای مطالعۀ آنها چه مفاهیمی لازم است؟ و آیندۀ آنها به کدام سو می‌رود؟
سیاست‌گذاری عمومی و خانواده‌ها
پس از جنگ جهانیِ دوم، دولت‌های رفاه تلاش کردند تا با سیاست‌گذاری‌های اجتماعی به زندگی خانوادگی مردمشان کمک کنند. این سیاست‌گذاری‌ها معمولاً شامل حمایت‌های مالی به نان‌آورِ خانواده می‌شد؛ اما هم‌زمان مشکل دیگری وجود داشت: کمبود نیروی کار. بنابراین همین دولت‌ها به‌شکلِ روزافزونی زنان را به ورود به بازار کار تشویق کردند. با افزایش اشتغال زنان، خانواده‌ها با معضل تازه‌ای روبهرو شدند: چه کسی باید از بچه‌ها مراقبت کند و به کارهای خانه برسد؟
مصرف دارد از سر و روی ما بالا می‌رود. هر دقیقه‌ای از شبانه‌روز، هر جا که باشید و هر علاقه‌ای که داشته باشید، گزینه‌هایی برای مصرف جلوی پای شماست. جامعۀ امروز تفاوت بسیاری دارد با جامعه‌ای که متفکران منتقدِ دهه‌های ۶۰ و ۷۰، آن را «جامعۀ مصرفی» نامیده بودند. ژیل لیپووتسکی، فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی می‌گوید ما اکنون در عصر فرامصرفی به سر می‌بریم. عصری که سازمان‌دهی طبقاتی مصرف به‌هم‌ریخته و مصرف همگانی شده است.
مرز میان «پدر خوب» و «پدر بد» چطور تعیین می‌شود؟ به‌طور سنتی مهمترین وظیفۀ پدر تأمین معاش خانواده بوده است و پدری که از عهدۀ این کار برمی‌آمد، در مجموع پدری خوب محسوب می‌شد، اما امروزه مجموعه‌ای از ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی، انتظار شریک‌شدن در امور خانه و تربیت فرزندان، داشتن شغلی آبرومندانه و اقامت نزد خانواده نیز جزء لازمه‌های «پدر خوب» بودن شده است. این انتظارات ایفای نقش پدر را سخت‌تر از همیشه کرده است.
تحلیل حواس و رابطۀ امر فیزیکی با امر روانی
نتایج درخشان علم فیزیک در دورۀ مدرن، تنها محدود به حوزۀ فیزیک نیست، بلکه علوم دیگری را نیزدر بر می‌گیرد. اما فیزیک، با وجود پیشرفت قابل توجه، تنها بخشی از بدنۀ مشترک و بزرگ‌تر دانش است و با ابزارهای فکریِ محدودش -که برای اهداف و مقاصد محدود و خاصی ایجاد شده است- قادر به پرداختن به تمامی موضوعاتِ محوریِ مورد بحث نیست؛ وقتی به این امور می‌اندیشیم درمی‌یابیم که این گرایش در نظر ما نباید به‌کلی مناسب باشد.
ادیان ابراهیمی پیوندی ناگسستنی با مفاهیم خانواده، نسل و تولیدمثل دارند که در هستۀ الهیات آنها قرار می‌گیرند. این ادیان عمیقاً پدرسالار هستند و لذا دگرگونی معاصر خانواده، زندگی و جایگاه زنان اثرات عمیقی بر رویه‌های رسمی دینی داشته‌اند. همچنین، تغییرات اجتماعی و تکنولوژیک شرایط مساعد را برای گونه‌های جدیدی از روابط خانوادگی، جنسی و تولیدمثلی خلق کرده‌اند که چالشی رادیکال هم برای ادیان سنتی و هم برای شکل‌های متعارف خانواده محسوب می‌شوند.
آیا تمدنی زوال‌یافته می‌تواند دوباره بازسازی شود؟
در سال‌های اخیر، بعد از چاپ کتاب مجادله‌برانگیز «برخورد تمدن‌ها» نوشتۀ هانتینگتون و ارائۀ تز گفت‌وگوی تمدن‌ها در مقابل آن، دوباره بحث از تمدن در محافل آکادمیک رایج شده است. طی قرن گذشته، بسیاری از متفکران مسلمان، احساس کرده‌اند تمدن اسلامی رو به زوال رفته است و تلاش کرده‌اند تا راهکارهایی برای احیای دوبارۀ آن ارائه دهند. آیا احیای تمدن، خواستی نوستالژیک برای بازگشت به گذشته است؟ یا آرمانی مترقی برای حفظ هویت و ارزش‌های جمعی؟
خانوادۀ کودک: چشم‌اندازی کودک‌محور
جامعه‌شناسی خانواده تا امروز همواره کودکان را ذیلِ مسائل پدر و مادرهایشان حساب کرده است. اما دیدگاه‌های نوین معتقدند کودکان بیش از آنچه ما تصور می‌کنیم از اوضاع و احوالِ خانواده‌هایی که در آن زندگی می‌کنند باخبرند. آنها مشکلات مالی یا ضیقِ وقت پدر و مادر برای مراقبت از آنها را می‌فهمند و به آنها واکنش نشان می‌دهند. راستی، تصور کودکان دربارۀ خانواده‌ای که در آن زندگی می‌کنند چیست؟ چگونه می‌توان این تصور را مطالعه کرد؟
هفت نظامِ اصلی خانواده در دنیا
آیا در پی طوفان بی‌امان جهانی‌سازی، خانواده و مسائل و مشکلات آن نیز در سراسرِ جهان شبیهِ هم شده است؟ پژوهش‌های کلان جهانی در جامعه‌شناسی خانواده این مسئله را تأیید نمی‌کنند. خانواده‌ها با سرعتِ زیاد در حال دگرگونی‌اند، اما هنوز تفاوت‌های شایان‌توجهی در نقاط مختلف دنیا وجود دارد. گوران تربورن، متخصص تاریخ خانواده، در این مقاله هفت نظامِ اصلی خانواده را در جهان از هم تمایز داده است و اصلی‌ترین خصیصه‌های آنها را برشمرده است.
یک شیء در چه صورتی جزء شیء دیگری است؟
کشتی معروف تسئوس را در نظر بگیرید. فرض کنید برای تعمیر این کشتی برخی از اجزاء آن را برمی‌دارند و با چیزهای دیگری جایگزین می‌کنند، به نحوی که در طول زمان تمام اجزاء آن جایگزین شده است. فرد دیگری با همان اجزاءِ کهنهٔ کشتیِ اولیه، کشتی دیگری، دقیقاً شبیه کشتیِ اولیه می‌سازد. حال پرسش این است که کشتی تسئوس کدام‌یک از این دو است؟
رویکرد زیست‌شناسانه به اخلاق، علاقۀ گسترده‌ای برانگیخته است. تامس نیگل، فیلسوف اخلاق، ضمن نقد این رویکرد معتقد است اگر اخلاق صرفاً الگویی رفتاری همراه با واکنش‌های عاطفی باشد، می‌توان انتظار داشت که نظریه‌های زیست‌شناختی، دربارۀ آن به ما بیاموزند. اما اگر اخلاق، پژوهشی نظری باشد که بتواند با روش‌های عقلانی به انجام برسد، تلاش برای فهمِ اخلاق به‌واسطۀ ابزارهای زیست‌شناسی، ارزشی بسیار کمتر خواهد داشت.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | صفحه بعد » |
مراکز خرید: پدیده‌ای با خاستگاه سوسیالیستی
مراکز خرید بزرگ در آمریکا و چین دسته‌دسته تعطیل می‌شوند، در هند ابزار توسعه‌اند، در برزیل محل اجتماعات اعتراضی و در نایروبی هدف عملیات‌های تروریستی. این محل‌ها از نظر جغرافی‌دانان و تاریخ‌نگاران، هوشمندانه‌ترین فُرم معماری نئولیبرالیسم، ابزارهای محصورکردن و تفکیک قلمروِ عمومی، ترکیب فراغت و مصرف، و نابودسازی خرده‌فروشان مستقل‌اند. ولی همیشه که این‌طور نبوده است. مراکز خریدْ نوعی ماقبل‌تاریخ از جنس سوسیالیستی هم دارند که کمتر از آن می‌دانیم، بازه‌ای که عمدتاً به دست فراموشی سپرده‌ایم.
در دنیای پرهیاهوی ما، سکوت متاعی گران‌قیمت و کمیاب است. دلمان می‌خواهد در دشتی ساکت، آرام بگیریم و به آسمان خیره شویم، بدون آنکه صدایی مهارناپذیر خلوتمان را به هم بزند. اما این حس ظریف و خوشایند، برای چند دانشمندِ عصب‌شناس به پدیده‌ای پیچیده و ناشناخته تبدیل شد: سکوت با ذهن ما چه می‌کند؟ به چه کارمان می‌آید و چگونه باید آن را فهمید؟
آنچه به‌عنوان علم می‌شناسیم، اغلب، علم «عجیب‌هاست»
اهالی قبیلۀ اتورو و کالولی رسم عجیب و غریبی برای مردشدن پسرها دارند. حالا اگر کسی بخواهد ماهیت نوجوانی مدرن را جمع‌بندی کند، مطمئناً در ابتدا سراغ کالولی و اتورو نمی‌رود. اما چند سال پیش سه محقق در ونکوور به این نتیجه رسیدند که بخش عمدۀ آنچه گمان می‌کنیم دربارۀ کل بشریت می‌دانیم، به‌واقع، نتیجۀ مطالعه روی قبیلۀ دیگری است که، به‌اندازۀ آن دو نمونه، از جریان اصلی تجربۀ بشری فاصله دارد: دانشجویان امریکایی دورۀ کارشناسی.
از جاذبۀ ناسیونالیسم چیزی کاسته نشده است
ناسیونالیسم بازگشته است؛ گویی هرگز از تب‌وتاب نیفتاده بود. و اکنون با خود حیرت و سردرگمی آورده است. تحلیلگران می‌پرسند که این رفتارهای نامعقول در «جهانِ جهانی‌شده» چه توضیحی دارد. آیا طرف‌داران طرحِ خروج بریتانیا از اتحادیۀ اروپا نمی‌فهمند که ناسیونالیسم دیوانه‌وار است؟ هواداران ترامپ و مارین لوپن چطور؟ برای فهمِ ناسیونالیسم باید به کتاب درخشانی برگردیم که بندیکت اندرسون، سی‌سال پیش نوشت و چندی پیش ترجمۀ فارسی آن نیز چاپ شده است: «جماعت‌های تصوری».
هیچ احساسی به‌اندازۀ خشم نیازمند بازاندیشی نیست
مارتا نوسبام، استاد حقوق و اخلاق دانشگاه شیکاگو، معتقد است، در میان تمام احساساتمان، هیچ احساسی به‌اندازۀ خشم نیازمند بازاندیشیِ جدی و روشن نیست. از نظر او، خشم هر روز اکثر ما را در چنگالش اسیر می‌کند: در روابط شخصی‌مان، در محل کار، و البته در زندگی سیاسی‌مان. نوسبام در کتاب جدیدش، «خشم و گذشت»، به بررسی خشم در زندگی روزمره و سیاست می‌پردازد. او به‌دنبال راه‌حلی است که در تصمیم‌گیری‌های دشوار اخلاقی ما را از گرداب خشم نجات دهد.
بردگی انسان‌ها چگونه سرمایه‌داری را آفرید؟
پرسش از رابطۀ برده‌داری و سرمایه‌داری در ایالات متحده تاریخ‌نگاران را به تکاپو انداخته است. در چند سال اخیر، تاریخ‌نگاران موجی از پژوهش‌ها تولید کرده‌اند که می‌گوید: برده‌داری هم عمیقاً سرمایه‌دارانه بود و هم نقش‌آفرینی بنیادینی در دنیای صنعتی نوظهور داشت. از نظر آنها روابط بازار شاخصۀ برده‌داری در آمریکا بود. باوجوداین، جای تعجب نیست که این حوزۀ پژوهشْ دانشگاهیان و عامّۀ مردم را به یک اندازه برآشفته است.
بسیاری از جامعه‌شناسان و روان‌شناسان معتقدند که گسترش خستگی از عواقبِ مدرنیته و چالش‌های آن است. بسیاری از مردم هم بر این باورند که زندگی در گذشته ساده‌تر، آهسته‌تر و بهتر بوده است. آنا کاترینا شافنر در کتاب «تاریخچۀ خستگی» می‌گوید نه‌تنها سندروم‌های خستگی مختص عصر حاضر نیست، بلکه بالعکس: خستگی و تأثیراتش از دوران باستان جزء دغدغه‌های متفکران بوده است. در تاریخ، بسیاری از دوره‌ها «فرساینده‌ترین عصر» معرفی شدهاند.
اسلام‌هراسی جایگزین یهودستیزی شده است
استعمارگری قرن ۱۹ از طریق فتوحاتش در خارج اروپا به دنبال «تمدن‌سازی» بود؛ ولی، در دوران پسااستعماری، تحت لوای همان ارزش‌ها به دنبال مبارزه با یک دشمن داخلی است. انزو تراورسو، در کتاب جدیدش، «قرینه‌های موجود میان دو گونه از بیگانه‌هراسی مدرن»، یعنی یهودستیزی و اسلام‌هراسی، را می‌کاود و از شباهت‌های میان اسلام‌هراسیِ امروز با یهودستیزیِ قدیم پرده برمی‌دارد. او می‌گوید شاید این‌بار مسلمانان مجبور باشند ستاره و هلالی زردرنگ روی لباسشان بدوزند.
پولی که خرج می‌کنیم تا جوانمرد به نظر بیاییم
بنیان‌های علم اقتصاد مدرن بر اساس فرضی بنیادین استوار شده است که می‌گوید انسان‌ها در پیِ بیشینه‌کردن سود خودند و برای کار، رفتاری عقلانی در پیش می‌گیرند. باوجوداین، تحقیقات وسیعی که امروزه با نام عمومی «اقصاد رفتاری» شناخته می‌شود، این فرضِ بنیادین را به چالش می‌کشد. اقتصادانان رفتاری می‌گویند انسان‌ها در بسیاری از رفتارهای اقتصادی خود عقلانیت به خرج نمی‌دهند، اما شیوۀ اثبات این حرف است که جذابیت فوق‌العادۀ این رشته را نمایان می‌کند.
قاعدۀ تاریخ وحشی‌گری است نه رفتار متمدنانه
از نظر جان گری، غرب احمقانه‌ترین راه‌حل را پیش گرفته است. حمله به یک کشور نابسامان، از میان بردن حکومت مرکزی و رهاکردن کشور در آغوش هرج‌و‌مرج بی‌پایان و جنگ داخلی،آنگاه بازگشت دوباره و بمباران پشتِ بمباران. فرمولی که در افغانستان و عراق و لیبی اجرا شد، و حالا نوبت سوریه است. اما چرا کشورهای غربی هنوز به این راه‌حل امیدوارند؟ مشکل از کجا آب می‌خورد؟
اگر ترامپ رئیس‌جمهور شود، از دست قانون چه کاری برخواهد آمد؟
دونالد ترامپ در کمپین‌های تبلیغاتی خود به مطبوعات می‌تازد و به فرمانداران ایالتی و نمایندگان سنا فحاشی می‌کند. حامیان او، در پاسخ به نگرانی منتقدان اطمینان می‌دهند که قانون اساسی، کنگره، نظام حزبی و سنت‌های سیاسی آمریکا او را مهار می‌کند. اما اگر ترامپ پیروز شود، این محدودیت‌ها عملاً چه معنایی خواهند داشت؟ یک استاد حقوق دانشگاه شیکاگو بررسی کرده است که آیا ترامپ می‌تواند به وعده‌های کین‌توزانه‌اش عمل کند؟
هشدار: من از واژۀ «چاق» استفاده می‌کنم
تحقیقات نشان می‌دهد نیمی از دخترانِ سه تا شش‌ساله، نگران چاق‌شدن‌اند. مدیریت و کنترلِ بدن امروزه به یکی از دغدغه‌های همه‌گیر ما تبدیل شده است؛ زیرا کمال بدنْ کمال روح هم تلقی می‌شود و برعکس، شکم‌های برآمده، نمادِ روحِ وارفته و ضعیفِ آدم‌های چاق است. لایونل شریور، رمان‌نویسِ امریکایی می‌گوید این رابطه چنان بدیهی شده است که حتی در رمان‌ها معمولاً چاق‌ها شخصیت‌های دلچسبی نیستند. آیا می‌شود کاری به‌نفع چاق‌ها کرد؟
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
اولیویه روآ: جهادی‌ها به حیات علاقه‌ای ندارند، به آرمان‌شهر نیز
اولیویه روآ، متخصص برجستۀ اسلام سیاسی، برخلاف بسیاری از تحلیلگران، ظهور داعش و دیگر گروه‌های افراطیِ شبیه آن را مسئله‌ای دینی نمی‌داند. او معتقد است آنچه شاهد آنیم، «نه رادیکال‌شدنِ اسلام، بلکه اسلامی‌شدنِ رادیکالیسم است». روآ در این مصاحبه خط تحلیلِ نسلی‌اش از جهادی‌ها را ادامه می‌دهد و با ارائۀ جزئیاتی دقیق از حیاتِ روزمرۀ این عاشقانِ مرگ، ادعا می‌کند داعش در حال حاضر جهان‌وطن‌ترین جنبش اعتراضی دنیاست.
چه کسی می‌گوید جهان وجود دارد؟
واقع‌گرایی نوین، واقع‌گرایی بدون جهان است چون می‌گوید ما به جهان، آنگونه که واقعاً هست، دسترسی مستقیم نداریم. این جنبش نوپا را مارکوس گابریل به‌همراه ماوریتسیو فِرّاریس بنا نهاده‌اند. مارکوس گابریل، استاد فلسفۀ دانشگاه بُن، در جدیدترین اثر خویش درباب چرایی وجودنداشتن جهان، ایده‌های رادیکال خویش را درخصوص رویکردش به فلسفه برای مخاطب عامِ تحصیل‌کرده مطرح می‌کند. می‌توان گفت این کتاب قابل‌فهم‌ترین ارائه از آرای نوواقع‌گرایان است.
چطور به‌سادگی گول آمارها را نخوریم؟
یک استاد دانشگاه کمبریج، تخصص بسیار عجیبی دارد. اسپیگل‌هالتر استاد «درک عمومی آمار» است. وظیفۀ او این است که بهترین شیوه‌های ارائۀ آمار به مردم را پیدا کند. اگر بیماریِ خطرناکی در راه است، چطور باید به مردم گزارش کرد؟ اگر فهمیده‌ایم ماده‌ای غذایی، احتمال ابتلا به سرطان را بالا می‌برد، چطور باید آن را در مطبوعات توضیح دهیم تا بدون ایجاد وحشت و اضطراب، مردم قانع شوند تا کمتر از آن استفاده کنند؟
آموزش و پرورش باید تخریب‌کننده باشد
وضع دانشگاه بد است. این را همه می‌دانند، اما کمتر کسی می‌تواند مانند هنری ژیرو، استاد برجستۀ تعلیم و تربیت، تبعات آن را نشان دهد. ژیرو می‌گوید ده‌ها سال است که دانشگاه‌ها مهمترین نهاد انتقادگر در جوامع بوده‌اند، اما تجاری‌سازی بی‌محابای آنها، اصلی‌ترین فایدۀ آنها، یعنی توان انتقاد و اعتراض را از آنها گرفته است. بنابراین جای تعجب ندارد که روزی چشم باز کنیم و ببینیم جهل، نژادپرستی و نابرابری‌های غیرانسانی، دوباره دامان ما را گرفته است.
غزه؛ انباری برای جمعیت اضافه و آزمایشگاهی برای سلاح‌های تازه
اسرائیل با بحرانی جمعیت‌شناختی روبه‌روست، زیرا نام «دولت یهودی» را به دنبال خود می‌کشد و برای آنکه دولتی یهودی باشد، می‌خواهد اکثریتِ جمعیتی که درون مرزهایش زندگی می‌کنند یهودی باشند. جداسازیِ خشونت‌بار جمعیتی با استراتژی‌هایی مثل محاصرۀ همه‌جانبۀ غزه و ساختنِ دیوار حائل به این منظور بوده‌اند. اما راه‌حل نهایی، در جنگ‌ها بهتر محقق می‌شود: «بکشید، بکشید، بکشید، هر روز، از صبح تا شب.»
آخرین نبرد؛ پوپولیسم چپ در برابر پوپولیسم راست
نظریه‌پرداز سیاسی، شانتال موف، معتقد است امروزه مرزبندی میان چپ و راست کم‌رنگ شده است و شاهد شکل‌گیری مرزبندی تازه‌ای هستیم: مرزبندی میان مردم و نخبگان فوق‌ثروتمند. ازاین‌رو او اطمینان دارد که در سال‌های پیشِ رو شاهد نبردهای سرنوشت‌ساز پوپولیستی خواهیم بود. از نظر موف پیامدهای سرمایه‌داری فرا‌تر از روابط میان سرمایه و کارگر رفته است پس باید بکوشیم بر گفتمان چپ سنتی غالب آییم و سایر لایه‌های اجتماعی را از یاد نبریم.
شورشی بر روایت رسمی از «جنگ علیه تروریسم»
سیمور هرش، روزنامه‌نگار مشهور آمریکایی و برندۀ جایزۀ پولیتزر، در مقالۀ «قتل اسامه بن‌لادن» که پیشتر آن را در ترجمان خواندید، مدعی می‌شود که پاکستان به‌خوبی از محل اختفای بن‌لادن باخبر بوده است و در واقع، عربستان به پاکستانی‌ها رشوه داده بود تا بن‌لادن را تسلیم آمریکایی‌ها نکنند. این مقاله بیش از دومیلیون بار در اینترنت دیده شد و به تازگی در قالب کتابی به همین نام به چاپ رسید. در این مصاحبه هرش از این کتاب و برخی موضوعات دیگر بحث می‌کند.
چرا بردگی مدرن در آسیا شایع است؟
طبق آمار جهانی بردگی که در می ۲۰۱۶ منتشر شده است، ۴۵.۸میلیون انسان در بند بردگیِ مدرن گرفتارند. بردگی مدرن معمولاً برای توصیف قاچاق انسان، کار اجباری، بردگی در ازای بدهی، قاچاق جنسی، ازدواج اجباری و استثمارهایی مشابه به کار می‌رود. این گزارش همچنین مدعی شده است که دوسوم بردگان دنیای مدرن در کشورهای آسیایی قرار دارند. فیونا دیوید، یکی از نویسندگان این گزارش علل این موضوع و اقدامات لازم برای مبارزه با آن را توضیح می‌دهد.
استیون پینکر: خشونت به‌مرور زمان کاهش یافته است
استیون پینکر استاد دانشگاه هاروارد است. او در زمینۀ زبان و ادراک تحقیق می‌کند و در حوزۀ زبان‌شناسی، محققی شناخته‌شده است. او تاکنون ده کتاب نوشته است که برخی از آنها بسیار پرفروش بوده‌اند. پینکر دانشمندی است که در گفت‌وگوهای علمی مهارت فراوان دارد و ایده‌های پیچیده و دشوار را به‌راحتی به مخاطبان عادی منتقل می‌کند. او اغلب نگاهی انتقادی به روزنامه‌نگاران دارد؛ به‌خصوص روزنامه‌نگارانی که از طرف مردم، مطالب علمی را تفسیر می‌کنند.
گفت‌وگوهای گری گاتینگ با فیسلوفان سیاسی
گری گاتینگ، استاد فلسفۀ دانشگاه نوتردام، مجموعه مصاحبه‌هایی را با متخصصان فلسفۀ سیاسی ترتیب داده است که در ستون «استونِ» نیویورک تایمز منتشر شده است. او در هر مصاحبه، موضوعی چالش‌برانگیز را پیش کشیده است و سراغ چهره‌ای سرشناس رفته است. حاصل تلاش گاتینگ مجموعه‌ای است شامل نُه گفت‌وگو در موضوعات متنوعی چون جرم‌انگاری مصرف مواد مخدر، جواز اخلاقی شکنجه‌گری، توانایی‌ها و ناتوانی‌های علم اقتصاد، تغییرات آب‌و‌هوایی، نابرابری، فمینیسم، جنگ مشروع و اخلاق جنگ، اختلاف نظر سیاسی و بحران مهاجرت.
ژیژک: بعضی وقت‌ها باید از ارادۀ اکثریت تخطی کرد
ژیژک می‌گوید: «بدترین غافل‌گیری این است که به آنچه می‌خواهید، برسید.» از نظر او اکنون هواداران خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا خودشان هم غافل‌گیر شدهاند و نشانۀ آن سردرگمی و سرخوردگی هفته‌های گذشته است. اما آنچه در این ماجرا بیش از همه مایۀ شگفتی است، سرخوردگی ژیژک از چپ‌ها یا بیزاری‌اش از دموکراسی نیست؛ برعکس، مایۀ شگفتی «رؤیای مخفیانه‌ای است که در سر می‌پروراند: توافق و راه‌حلی که وَرای کنشگریِ سیاسی باشد.
همۀ آنچه می‌بینیم توهمی بزرگ است
ما انسان‌ها علاقه‌مندیم فرض کنیم که ادراکمان از مناظر، صداها، سطوح و مزه‌ها، تجسمی دقیق و درست از جهان واقعی است. حتی وقتی در مواجهه با خطاهای ادراک در این ایده شک می‌کنیم و به ایدۀ «شبیه‌سازیِ مغز از واقعیتِ خارجی» روی می‌آوریم، همچنان معتقدیم که شبیه‌سازیِ مغز تا حد معقولی بجا و مناسب است. دونالد هافمن، استاد علومِ شناختی دانشگاه کالیفرنیا، با دستیابی به مدل ریاضیاتیِ خودآگاهی، هر دو باور مذکور را رد می‌کند.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | صفحه بعد » |
آنچه مرا نکشد نیرومندترم می‌کند
امروزه، به عقیدۀ عموم، استرس امری بد و اجتناب‌ناپذیر است. اما، در میانۀ قرن بیستم، نظریه‌پردازان معتقد بودند که مقدار کمی استرس خوب است. کتاب جذاب و خواندنی یان رابرتسون، «آزمون استرس»، سراسر داستان‌هایی علمی و شاهدی است بر این گفتۀ نیچه: آنچه مرا نکشد نیرومندترم می‌کند. سؤال اصلی رابرتسون این است: آیا می‌شود خود را طوری تربیت کنیم که بیشتر شبیه نیچه باشیم و با استرس‌های زندگی قدرتمندانه روبهرو شویم؟
اگر زنان مسئولِ ادارۀ اقتصاد جهانی بودند، دنیای امروز ما، جای بهتری برای زندگی می‌شد؟ به این سؤالات خیالی نمی‌شود جواب روشنی داد، اما یک چیز روشن است و آن اینکه نظریه‌پردازان اولیۀ اقتصاد در صورت‌بندی مفهوم «انسان اقتصادی» فقط زندگی مردان را در نظر داشتند. یک نویسندۀ سوئدی، داستانی از زندگی آدام اسمیت را دست‌مایۀ نقد این مردگرایی کرده است: شام او را مادرش می‌پخت، بدون توجه به منافع اقتصادی‌اش.
چاک کلاسترمن، جستارنویس آمریکایی، در کتاب جدیدش می‌گوید بیشتر چیزهایی که باور داریم، احتمالاً، نادرست هستند. البته این طرز فکرْ جدید نیست. به‌راحتی می‌توان تصور کرد که باورهای ما در نظر آیندگان احمقانه باشد؛ درست همان‌طور که باورهای گذشته در نظر ما اینچنین هستند. اما او چاره‌ای برای این وضعیت اندیشیده است. او معتقد است باید ایمانِ ساده‌لوحانه به نسخۀ فعلیِ حقیقت را به حالت تعلیق درآوریم و بپذیریم که این نسخه از واقعیت ممکن است اشتباه باشد.
حوالی ۲۰۱۰ شخصیت انسان تغییر کرد
با آغاز عصر دیجیتال، زندگی روزبه‌روز عمومی‌تر، بازتر، بی‌واسطه‌تر و نمایان‌تر شده است. اخیراً کتاب‌های پژوهشی زیادی به معنابخشی به زندگی روان‌شناختی در عصر دیجیتال کمک کرده‌اند. برخی از آنها به بررسی سطح بی‌سابقۀ شنود و پایش شهروندان عادی می‌پردازند، برخی دیگر انتخاب جمعی و بی‌سابقۀ آن شهروندان، در نمایان‌کردن زندگی خود را بررسی می‌کنند. ادوارد مِندلسن، استاد مدرسۀ علوم انسانی دانشگاه کلمبیا، با بررسی شش کتاب مهم لایه‌های ژرف زندگی در عصر دیجیتال را بررسی کرده است.
مکتب فرانکفورت تجسم نوعی پارادوکس است
در ۱۹۲۳ یکی از جاسوس‌های شوروی به راه‌اندازی کتابخانۀ اندیشکده‌ای جدید در فرانکفورت آلمان کمک کرد. پیدایش این اندیشکده ماجرای عجیب‌وغریبی دارد: به پژوهش مارکسیستی اختصاص داشت، بودجه‌اش را فردی سرمایه‌دار می‌داد و ساختمانش را یکی از نازی‌ها تهیه کرده بود. استورات جفریز در روایت تاریخی جدید خود از «مکتب فرانکفورت» آن را تجسم نوعی پارادوکس می‌داند. اصرار بر این نظریه، اثر جفریز را از دیگر مطالعات مربوط به این مکتب متمایز می‌کند.
یک هایدگریِ خوب، هرگز نمی‌گوید متأسفم
انتشار «دفترچه‌های سیاه» هایدگر هنگامه‌ای در عالم فلسفه به‌پا کرده است. علت جاروجنجال‌ها این است که خطوطی پُر رنگ از یهودستیزیِ هایدگر در یادداشت‌ها مندرج است. گرگوری فِرِید، در مقاله‌ای که ترجمۀ آن را پیش از این در ترجمان منتشر کردیم، «دفترچه‌های سیاه» را بررسی کرد. نوشتۀ او واکنش‌های متعددی که برانگیخت که اینجا پاسخ پنج نفر از اساتید فلسفه و جامعه‌شناسی به این یادداشت را می‌خوانید.
برداشت‌های رمانتیک از عشق ازدواج را نابود می‌کند
سال ۱۹۹۳ آلن دوباتنِ ۲۳ساله با انتشار اولین رمانش به نام «درباب عشق»، ولوله‌ای در دنیای ادبیات به پا کرد. پس از موفقیتِ «در باب عشق» هر سال طرف‌داران او با تمام وجود منتظر رمان دومش بوده‌اند. این انتظار دو دهه ادامه پیدا کرد و بالاخره امسال «جریان عشق» منتشر شد. دوباتن در این رمان از عشق و رابطۀ بلندمدت سخن می‌گوید. در نگاه او، عشق نوعی ماراتن است، نه دوی سرعت و برداشت‌های رمانتیک از عشق، باعث نابودی حتمی ازدواج می‌شوند.
ماجرای کُخ؛ میلیاردری که حزب جمهوری‌خواه در چنگ اوست
در دورانی که امریکا به‌‌سوی انتخاباتی پُرمخاطره با دوقطبی‌های ایدئولوژیک پیش می‌رود، کتابی با عنوان «پول ناپیدا» منتشر شده که براساس اسناد تازه‌افشا‌شده و صدها مصاحبه، حکایت چند دهه تلاش راست‌گرایان افراطی برای تغییر شکل سیاست‌ورزی در ایالات متحده را بازگو می‌کند. نویسندۀ اثر، جین مایر، ردّ اعانه‌های صدها محافظه‌کار امریکایی را تا سازمان‌های غیرانتفاعی خانوادگی می‌گیرد و قدرت تخریبگری زرسالاران را در رأس هرم قدرت راست‌گرایان تصویر می‌کند.
شکلک‌ها، داستان‌های مصور و آیندۀ رمان
ما روزانه در گوشی‌های همراه و شبکه‌های اجتماعی رنگارنگ صدها پیام برای همدیگر می‌فرستیم، اگر کسی این پیام‌ها را چاپ کند و آنها را پنجاه سال عقب ببرد و به دیگران نشان دهد، حتماً از او خواهند پرسید این شکلک‌ها دیگر چیست؟ اما اگر همین پیام‌ها را به پنجاه سال آینده ببریم، شاید از ما بپرسند این حروفِ الفبایی مزاحم چیستند؟ در واقع، ما همین الان هم کتاب‌هایی داریم که فقط با اموجی روایت می‌شوند.
رمان یکی از اصلی‌ترین قالب‌هایی است که نویسندگان با آن بیم‌های خود از آیندۀ پیش رو را به تصویر کشیده‌اند؛ از ۱۹۸۴ جورج اورل تا رمانِ جدید لایونل شریور، «خانوادۀ مندبل». شریور در این کتاب جسورانه، بحران‌های اقتصادی امروز آمریکا را تا حد نهایی خود تخیل کرده است. روزگاری که دولت آمریکا، تمام ذخیرۀ طلای مردم، حتی حلقه‌های ازدواجشان، را مصادره کرده است و مکزیک برای جلوگیری از ورود پناه‌جویان آمریکایی دور مرزهایش دیوار ساخته است.
اغلبِ اوقات کسی دارد توی جمجمۀ ما حرف می‌زند. چه پشت ترافیکِ صبحگاهی مانده باشیم، چه سر کلاسی خسته‌کننده نشسته باشیم، چه نیمه‌شبی که از خواب پریده‌ایم و هشیار شده‌ایم. تحقیقات نشان می‌دهد ما حداقل یک‌چهارم از کلِ زمان بیداری‌مان در شبانه‌روز را در حالِ حرف‌زدن با خودمان می‌گذرانیم. البته این قابلیتِ شگفت‌انگیز مغز همیشه هم جالب و خواستنی نیست و خیلی‌ها دلشان می‌خواهد از شر آن خلاص شوند.
چرا تلاش، تلاش و تلاشِ مجدد کلید رسیدن به موفقیت نیست
استعداد مهم‌تر است یا پشتکار؟ این سوال به اندازۀ همان سوال کلیشه‌ای علم بهتر است یا ثروت، بی‌جواب است. نمونه‌های فراوانی داریم از کسانی که لاقید و خوشگذران بوده‌اند، اما به موفقیت‌هایی عظیم رسیده‌اند، و زیادند کسانی که با تلاش موفق شدهاند. اما یک چیز روشن است و آن اینکه، این روزها پشتکار یک شعار اخلاقی شده است، شعاری که تحقیقات علمی چندان تأییدش نمی‌کنند.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
برداشت‌های رمانتیک از عشق ازدواج را نابود می‌کند
سال ۱۹۹۳ آلن دوباتنِ ۲۳ساله با انتشار اولین رمانش به نام «درباب عشق»، ولوله‌ای در دنیای ادبیات به پا کرد. پس از موفقیتِ «در باب عشق» هر سال طرف‌داران او با تمام وجود منتظر رمان دومش بوده‌اند. این انتظار دو دهه ادامه پیدا کرد و بالاخره امسال «جریان عشق» منتشر شد. دوباتن در این رمان از عشق و رابطۀ بلندمدت سخن می‌گوید. در نگاه او، عشق نوعی ماراتن است، نه دوی سرعت و برداشت‌های رمانتیک از عشق، باعث نابودی حتمی ازدواج می‌شوند.
پاورپوینت ما را به موجوداتی کودن بدل می‌کند
«اگر مطلب را آماده نکرده‌ای مهم نیست، ولی حتماً پاورپوینت درست کن»؛ این توصیه‌ای است که معمولاً برای ارائۀ سخنرانی به دیگران می‌کنیم. در سه دهۀ اخیر، فن خطابه تقریباً از بین رفته است. در این شرایط ارائۀ پاورپوینت به‌نظر منطقی‌ترین راه برای سرپوش گذاشتن بر کم‌سوادی و تنبلی است. در شیوۀ سنتی سخنرانی، تسلسل منطقی پایه و اساس گفتار بود اما امروز به لطف پاورپوینت دیگر نیازی به استدلال نیست. فقط کافی است مشتی اسلاید را کنار هم قرار دهید.
حوالی ۲۰۱۰ شخصیت انسان تغییر کرد
با آغاز عصر دیجیتال، زندگی روزبه‌روز عمومی‌تر، بازتر، بی‌واسطه‌تر و نمایان‌تر شده است. اخیراً کتاب‌های پژوهشی زیادی به معنابخشی به زندگی روان‌شناختی در عصر دیجیتال کمک کرده‌اند. برخی از آنها به بررسی سطح بی‌سابقۀ شنود و پایش شهروندان عادی می‌پردازند، برخی دیگر انتخاب جمعی و بی‌سابقۀ آن شهروندان، در نمایان‌کردن زندگی خود را بررسی می‌کنند. ادوارد مِندلسن، استاد مدرسۀ علوم انسانی دانشگاه کلمبیا، با بررسی شش کتاب مهم لایه‌های ژرف زندگی در عصر دیجیتال را بررسی کرده است.
آموزش و پرورش باید تخریب‌کننده باشد
وضع دانشگاه بد است. این را همه می‌دانند، اما کمتر کسی می‌تواند مانند هنری ژیرو، استاد برجستۀ تعلیم و تربیت، تبعات آن را نشان دهد. ژیرو می‌گوید ده‌ها سال است که دانشگاه‌ها مهمترین نهاد انتقادگر در جوامع بوده‌اند، اما تجاری‌سازی بی‌محابای آنها، اصلی‌ترین فایدۀ آنها، یعنی توان انتقاد و اعتراض را از آنها گرفته است. بنابراین جای تعجب ندارد که روزی چشم باز کنیم و ببینیم جهل، نژادپرستی و نابرابری‌های غیرانسانی، دوباره دامان ما را گرفته است.
هیچ احساسی به‌اندازۀ خشم نیازمند بازاندیشی نیست
مارتا نوسبام، استاد حقوق و اخلاق دانشگاه شیکاگو، معتقد است، در میان تمام احساساتمان، هیچ احساسی به‌اندازۀ خشم نیازمند بازاندیشیِ جدی و روشن نیست. از نظر او، خشم هر روز اکثر ما را در چنگالش اسیر می‌کند: در روابط شخصی‌مان، در محل کار، و البته در زندگی سیاسی‌مان. نوسبام در کتاب جدیدش، «خشم و گذشت»، به بررسی خشم در زندگی روزمره و سیاست می‌پردازد. او به‌دنبال راه‌حلی است که در تصمیم‌گیری‌های دشوار اخلاقی ما را از گرداب خشم نجات دهد.
یک هایدگریِ خوب، هرگز نمی‌گوید متأسفم
انتشار «دفترچه‌های سیاه» هایدگر هنگامه‌ای در عالم فلسفه به‌پا کرده است. علت جاروجنجال‌ها این است که خطوطی پُر رنگ از یهودستیزیِ هایدگر در یادداشت‌ها مندرج است. گرگوری فِرِید، در مقاله‌ای که ترجمۀ آن را پیش از این در ترجمان منتشر کردیم، «دفترچه‌های سیاه» را بررسی کرد. نوشتۀ او واکنش‌های متعددی که برانگیخت که اینجا پاسخ پنج نفر از اساتید فلسفه و جامعه‌شناسی به این یادداشت را می‌خوانید.
توجه به تغییرات آب‌و‌هوایی، دیگر به هیچ‌روی مسئله‌ای برای عاشقان گل و گیاه نیست، بلکه امری است کاملاً ژئوپلیتیک. جنگ‌های اخیر خاورمیانه، بحران آوارگان و خیزشِ امواج نفرت‌انگیز تروریسم، در سراسر جهان، رویِ دیگر سکۀ خشک‌سالی‌ها، جداسازی‌های اقلیمی و دخالت‌های زیست‌محیطی است. اما نکته این است که بدونِ درکی از فرایندِ امپریالیسم و استعمار نمی‌توان جهانِ امروز را فهمید. شاید وقتی داریم غرق می‌شویم، ادوارد سعید دست ما را بگیرد.
مرز میان «پدر خوب» و «پدر بد» چطور تعیین می‌شود؟ به‌طور سنتی مهمترین وظیفۀ پدر تأمین معاش خانواده بوده است و پدری که از عهدۀ این کار برمی‌آمد، در مجموع پدری خوب محسوب می‌شد، اما امروزه مجموعه‌ای از ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی، انتظار شریک‌شدن در امور خانه و تربیت فرزندان، داشتن شغلی آبرومندانه و اقامت نزد خانواده نیز جزء لازمه‌های «پدر خوب» بودن شده است. این انتظارات ایفای نقش پدر را سخت‌تر از همیشه کرده است.
چه کسی می‌گوید جهان وجود دارد؟
واقع‌گرایی نوین، واقع‌گرایی بدون جهان است چون می‌گوید ما به جهان، آنگونه که واقعاً هست، دسترسی مستقیم نداریم. این جنبش نوپا را مارکوس گابریل به‌همراه ماوریتسیو فِرّاریس بنا نهاده‌اند. مارکوس گابریل، استاد فلسفۀ دانشگاه بُن، در جدیدترین اثر خویش درباب چرایی وجودنداشتن جهان، ایده‌های رادیکال خویش را درخصوص رویکردش به فلسفه برای مخاطب عامِ تحصیل‌کرده مطرح می‌کند. می‌توان گفت این کتاب قابل‌فهم‌ترین ارائه از آرای نوواقع‌گرایان است.
تحلیل حواس و رابطۀ امر فیزیکی با امر روانی
نتایج درخشان علم فیزیک در دورۀ مدرن، تنها محدود به حوزۀ فیزیک نیست، بلکه علوم دیگری را نیزدر بر می‌گیرد. اما فیزیک، با وجود پیشرفت قابل توجه، تنها بخشی از بدنۀ مشترک و بزرگ‌تر دانش است و با ابزارهای فکریِ محدودش -که برای اهداف و مقاصد محدود و خاصی ایجاد شده است- قادر به پرداختن به تمامی موضوعاتِ محوریِ مورد بحث نیست؛ وقتی به این امور می‌اندیشیم درمی‌یابیم که این گرایش در نظر ما نباید به‌کلی مناسب باشد.
