بین محصولات ارگانیک و مواد مصنوعی فرقی نیست

بسیار جالب بود ولی نقدهایی که دوستان در کامنت ها داشتن مطلب رو غنی تر کرد. و همچنین تفاوت بین مواد زنده و بی جان (که تفاوت شیمی آلی و معدنی) هست هم خودش یه مقوله ی مهم دیگه هست که در این مقاله هیچ اشاره ای به اون نشده بود. بنابر این درسته که سوءاستفاده های تجاری و دلایلی با نام ارگانیک زیاد صورت گرفته و باید شفاف سازی بشه، ولی این دلیل بر زیر سؤال بردن کل بحث ارگانیک و استانداردهای اون نیست مگر اینکه هدف نویسنده استفاده از یک مغلطه به صورت مغرضانه برای به کرسی نشوندن حرف خودش باشه که اون هم حقیقتش بالأخره فاش خواهد شد...

به نظرم مقاله‌ی مفید و بجایی‌ست. ایده‌ی اصلی مقاله این نیست که "باید مواد شیمیایی مصرف کنید" بلکه این است که "چونین نیست که نباید مواد شیمیایی مصرف کنید". به نظرم خلط این دو جمله باعث نقدهای دوستان به متن شده است. در جامعه‌ی سنت‌گرا و مدرن‌گریز ما، که روازاده در آن تریبون دارد، ترویج چونین مطالبی براستی نیاز است. سپاس‌گزار.

مرسی، مقاله ایده خوبی داشت و ترجمه هم ترجمه قابل قبولی بود.

تعداد کامنت‌های زیر این مطلب به تنهایی برای نشان دادن «فوبیا» در این زمینه کافیه.

دلیل منطقی برای جمله "هر آن چه طبیعی است، پس بهتر/سالم است" نداریم و این یه مغلطه‌س. حرف اصلی متن هم همینه. طبیعی یا مصنوعی بودن دلیلی برای سالم‌بودن بهمون نمی‌ده. مواد طبیعی رو سال‌ها مصرف کرده‌یم بدون این که همه اجزا و آثارشون رو مطالعه کرده‌باشیم. عجیب نیست مردم از مصرف مواد مصنوعی بترسن، اما نترسیدنشون از مواد طبیعی و ترجیح مواد طبیعی (و همچنین گیاهی و ارگانیک) به مصنوعی عجیب و غیرمنطقیه.

https://www.healthline.com/health/food-nutrition/are-apple-seeds-poisonous

حقیقتا شیمی هراسی باب شده و همه ی ما این مطلب رو در اطراف خودمون حس میکنیم که یکی از دلایلش هم شاید همین ازمایشگاه های مدارس باشه که همه ی بچه ها ترس خیلی زیادی ازش دارن و باعث میشه این ترس از کودکی در ما نهادینه شه و ثمره این ترس هم در سنین بالاتر خودشو در شیمی هراسی و ارگانیک پرستی نشون میده تشکر از ترجمان با این مقاله های به جا و خوب

سلام. فارغ از جزییات مطلب بسیار ارزنده ای بود. متاسفانه امروزه جملاتی مانند "هر چیزی طبیعیش خوبه" و "بخور ارگانیکه" به عنوان تابویی در مقابل فناوری مستمسکی در دست عده ای خدانشناس قرار گرفته تا محصول غیر ارگانیک را به سه برابر قیمت به نام ارگانیک بفروشند. انجمن ارگانیک بزرگترین مجموعه ای است که ازاین ماجرا سود کلان به جیب می زند. فناوری هراسان هرچیز مصنوعی و اصلاح شده و بهبود یافته را بد و هر چیز قدیمی و سنتی را خوب جلوه می کنند. تجلی این فناوری هراسی را در اظهارات فردی که خود را پروفسور کرمی می خواند و همچنین دکتر روازاده می بینیم. تجاری که از ارگانیک نان حرام می خورند برای پرت کردن حواس مردم و مسئولین مبارزه بی امان و سازماندهی شده ای را با محصولات تراریخته و اصلاح شده ژنتیک به راه انداخته اند. اینجانب به هیچ یک از فناوری ها از جمله ارگانیک و تراریخته و طبیعی و مصنوعی نه نمیگویم و جنگ زرگری بین این فناوری ها را ساخته افرادی می دانم که به دنبال عایدی و سود نامشروع از این محل هستند.

بسیار مفید بود. ممنونم. کامنت ها را خوندم متاسف شدم که چرا دوستان مطالعه نمی کنن. یکی از سودمند ترین مطالبی بود که طی چندروز اخیر خوندم

با توجه به اینکه یک جریان خاص رسانه ای - شبه علمی - اقتصادی شدیدا در حال تبلیغ علیه محصولات تراريخته است، این مقاله خیلی به هنگام و لازم بود و حتی ميطلبه که بیشتر به این موضوع پرداخته بشه.

سلام.ممنون از سایت فوق‌العاده ترجمان.این مطلب از منظر اعتبار و نگارش بسیار ضعیف و غیر قابل استناد بود.

مطلب مفیدی بود. کسانی که میگن هر مطلبی رو نباید ترجمه کرد خود برتر بین هستن. این تقسیم بندی ارگانیک و شیمیایی با منافع اقتصادی عده زیادی پیوند خورده

کاملا موافقم. مطلب زیبایی بود.

این نوشته من رو یاد برخی از دوستان خودمون تو این مملکت انداخته که هر موقع صحبت از مشکلی میشه میگن مگر تو غرب مشکل نیست. آره تو غرب هست ولی درجه و میزان اون مهمه که چقدر هست. بنظرم مغلطه کرده. کجا؟. مثلا ما می گیم در دانه بادام و سبب و.زردآلو گلیکوزید سیانوزنیک وجود داره که سمی هست و اگر شخصی صد گرم از اون رو بخوره میمیره.ولی از این نمیشه نتیجه گرفت که سیب میوه بدی هست. یا برخی افراد به نیش زنبور عسل حساس بوده و می میرند پس نتیجه بگیریم که زنبور عسل تفاوتی با سایر زنبورها نداشته و باید از چرخه حذف بشوند. به عنوان یک شیمیست دعوت به نگاه خاکستری به افت کشها کرده من هم موافقم. ولی نه به اندازه اون. درجه و عدد اون فرق می کنه.1- تمام مطالعات علمی افزایش بی رویه سرطان در بعد از شروع انقلاب سبز. رو تایید کردن. 2- مگر در اکوسیستم فقط بحث محصول سالم و غیر سالم هست. موجودات خاکزی، حیوانات از کفشدوزک گرفته تا ماهی و الی آخر، آب های آشامیدنی و در آخر انسان و این کره خاکی همه با هم یک کلیت رو تشکیل می دهند که باید با هم دیده بشه. یک مثال ساده: تا زمانی که اینقدر حشره کش در مزارع مصرف نشده بود و جمعیت کفشدوزک در حد طبیعی بود شته ها بدون سموم یا با حداقلی از سموم کنترل میشدند. الان چی؟. باید مزرعه با سموم بمباران بشوند برای کنترل شته. ایشون آسمان و زمین رو بهم بافته که بگه تفاوتی برای انسان ندارند. در صورتی که 1-مطالعات علمی و نشان داده که تفاوت دارند و 2- عوارض جانبی در اکوسیستم فقط انسان نیست. انسان یه جزعی از اکوسیستم هست و اثر روی بقیه اجزا رو نادیده گرفته. خب در مورد تغییر اقلیم هم یه عده ای مثل ترامپ همین رو میگن.

عزیزم تو از رو نمیتونی درست بخونی بعد راجع به اینکه چی ارزش ترجمه داره یا نداره نظر میدی ؟!!! به ویرگولها و نقطه‌ویرگولهایی که بین عناصر نوشته شده دقت کن!

آیا دقت کرده اید که مجموع درصد هایی که در یک موز طبیعی ذکر شده از 100 بیشتر است ؟ هرچی ارزش ترجمه و انتشار ندارد

برخی از خوانندگان از این متن شاکی بودند. منتها علی رغم عدم ارایه منبع برای برخی ادعاها در این مقاله موضوع خوبی مورد اشاره قرار گرفته است. برخی افراد به زعم اینکه مواد طبیعی یا گیاهی سالم هستند در مصرف آنها افراط می کنند. ویا برخی اوقات حتی از مراجعه به پزشک خودداری کرده و به درمان گیاهی برای بیماری هایی که شناخته شده هستند و درمان مشخص هم دارند، روی می آورند. در نتیجه من فکر می کنم نویسنده طرح مسئله خوبی داشته و از منظر نهیب زدن به افراد افراط گرا در زمینه مصرف مواد طبیعی خوب عمل کرده است. اما در مورد کشور خودمان کمی احتیاط لازم است. چرا که وقتی شیر، آب لیمو و... همگی از لحاظ حداقل استاندارد ناسالم هستند نمی توان چندان دلخوش بود که مصرف مواد مصنوعی مضر نباشد.

ترجمۀ این مقاله بسیار به‌هنگام است. من در اتریش زندگی می‌کنم. اینجا بهای محصولات کشاورزی با برچسب «بیو» و با این توضیح که در پرورش آنها از کود شیمیایی و آفت‌کش استفاده نشده است بین پنجاه تا صد در صد از محصولاتی که این برچسب را ندارند گران‌تر است. در عین حال کیفیتشان هم به لحاظ شکل و اندازه و رنگ و بو پایین تر از محصولات فاقد برچسب «طبیعی» است. خانم همسایۀ ما که تقریباً هفتاد ساله است چندی پیش به من می‌گفت: «من کمتر از گذشته میوه می‌خورم، اما میوۀ طبیعی می‌خورم. میوۀ طبیعی گران است، اما خوردنش ترس ندارد». این خانم قبلاً کارگر ساده بوده و با مستمری بازنشستگی زندگی می‌کند. وقتی می‌دانیم محصولات کشاورزی مصرفیمان اصولاً دارای مواد شیمیایی یکسانی هستند، آیا عقلانی است خود را دچار مضیقه و درد سر کنیم؟ اینجاست که می‌گویم این مقاله به‌هنگام است، زیرا ظاهراً کلمۀ طبیعی این روزها بیشتر برای تحقق اهداف اقتصادی عرضه‌کنندگان این نوع محصولات است که به شدت تبلیغ می‌شود.

سلام. چرا هیچ معیاری برای ترجمه ها تون ندارید. نه معیار علمی نه معیار ایدئولوژیک. هردمبیل هر استاد دانشگاه و نویسنده ای هر چی بنویسه ترجمه می کنید. این مقاله یعنی چی! و اصلا ضرورت ترجمه اش چیه! من طرفدار افراطی غذاهای گیاهای و طب سنتی نیستم و حتی از مواد شیمایی و مصنوعی هم استفاده می کنم. اما طرح مسئله شما غلط است. مواد مصنوعی و شیمیایی داخل نظام های زیستی خودشون معنا می شوند و دفاع مطلق از یکی در برابر دیگری احمقانه است. لطفا در ترجمه مقالات دقت کنید. شما ماشین ترجمه که نیستید. این مقاله برای کشوری مثل ما که نه استانداردهای نظام ارگانیک و نه نه نظام مصنوعی و شیمیایی پای بنده آفت است. کشوری که تمام میوه ها و محصولات جالیزی اش سرشار از سموم و آفت کش و کود شیمیایی شده این چه معنایی می تونه بده.

به این جمله دقت کنید: "یک لیوان دانۀ سیب به اندازه‌ای سیانور طبیعی دارد که قادر است انسان بالغی را بکشد." خدایی چه کسی را دیده اید که یه لیوان دانه سیب بخورد؟ اصلا چه کسی دانه سیب می خورد؟ من در عجبم! بعلاوه فیلسوفان گفته اند "بدِ مطلق و خوب مطلق در عالم نیست." هر چه تصور کنی برای عده ای مفید و برای عده ای مضرّ. این چه حرفی است که بابت اثبات ادعای خود مضرات عسل و سیب و ... را اینقدر برجسته کنی که فواید آن اصلا به چشم نیاید. به این نحوه مقاله نوشتن می گویند" نگاه کاریکاتوری به مسئله داشتن.

به گمان من نوسینده چندان دقیق و حرفه ای مقاله را ننوشته اند. هیچ رفرنسی که انتهای مقاله وچود ندارد که آمارهای گفته شده را تایید کند. بعلاوه کتاب کارسن مملو از شواهد مستند و موثق است که نمی توان کمترین تردیدی در آن کرد. این کتاب نشان می دهد که استفاده بی رویه از مواد شیمیایی چقدر برای انسان و محیط زیست اش مضر بوده و هست. به قول شوایتزر "انسان هیولایی ساخته که از نابودکردنش عاجز است." تصور من این است که این مقاله بسیار مغرضانه نوشته شده است. حتی مراجعه به شهود جمعی نشان می دهد که نسل مواد شیمیایی چقدر ضعیف تر، بیمارتر و رنجورتر از نسل قبل هستند.