جورج مونبیو: گزیده‌ای از مطالب پراکنده

• شاید سلبریتی‌ها زندگی‌تان را پر کرده باشند، ولی دوستتان نیستند
_{ناتوانی ما در فهم رابطۀ میان شهرت و شرکت‌های عظیمْ ظهور ترامپ را ناگزیر کرد}

اگر دنبال فرصتی می‌گردید که از سلبریتی‌ها متنفر شوید، همین الان بهترین وقت است. یعنی روزهایی که تازه داریم مزۀ نشستنِ یک سلبریتی پشت میز رئیس‌جمهور آمریکا را می‌چشیم. سلبریتی‌های مهربان و زیبا، با لبخندهای بی‌نقصشان، دارند دنیا را از دستِ ما درمی‌آورند. آن‌ها چهرۀ خشنِ سرمایه‌داری شرکتی را ملایم می‌کنند و از همه بدتر، کنشگریِ فعال ما در جامعه را خاموش می‌کنند. این‌ها نتیجۀ چند تحقیق جدید دربارۀ تأثیر سلبریتی‌ها بر زندگی ماست.

• همۀ ما نئولیبرال هستیم
_{نئولیبرالیسم چنان فراگیر شده است که حتی به‌ندرت وجه ایدئولوژیک آن را متوجه می‌شویم}

نئولیبرالیسم، ایدئولوژی‌ای که نزدیک به نیم‌قرن بر زندگی‌هایمان سلطه داشته، برای اکثر ما هیچ مفهومی ندارد. اگر نام آن را در مکالمه‌ای بیاورید، مخاطبتان شانه‌ای بالا می‌اندازد. حتی اگر افراد این واژه را پیش‌تر شنیده باشند، تعریفش برایشان دشوار است. امروزه نئولیبرالیسم چنان فراگیر شده که به‌ندرت وجه ایدئولوژیک آن را متوجه می‌شویم. «بازار» انگار نظامی طبیعی است، مانند جاذبه، که تأثیری یکنواخت بر همۀ ما دارد. گویی از رازهای نئولیبرالیسم به‌شدت نگهبانی می‌شود.

• آنقدر که به‌نظر می‌رسد خودخواه نیستیم
_{چرا دیدگاه بدبینانه‌ای به طبیعت انسانی داریم؟}

آیا همیشه در حال مبارزه با جریان بی‌تفاوتی و خودخواهی انسان‌ها هستید؟ از این موضوع رنج می‌برید که، علی‌رغم تمام دغدغه‌هایی که دارید، دیگران فقط بی‌اعتنا هستند؟ دراین‌صورت، شما تنها نیستید، هرچند حق هم با شما نیست. هر روز ماجرا‌های جدیدی دربارۀ خودخواهی ذاتی نوع بشر و حریص بودن فطری آدمیزاد می‌شنویم اما پژوهش‌های یک بنیاد حاکی از یافته‌هایی دیگر است.

• اقتصاددان قرن بیست‌ویکمی باید اقتصاد را مثل دونات ببیند
_{مروری بر کتاب اقتصاد دوناتی که باید نویسنده‌اش را کینز قرن بیست‌ویکم نامید}

از آن اول قرار نبود رشد اقتصادی معیاری برای سنجش رفاه و کیفیت زندگی مردم باشد. چه بسیار کشورهایی که مملو از نابرابری و تبعیض هستند اما رشدهای اقتصادی خیره‌کننده نیز دارند. به رشد اقتصادی نقدهای فراوان وارد است، اما مسئلۀ اصلی بر سر الگوی جایگزین است. اگر رشد نه، پس چه؟ کیت ریوُرت اقتصاددان برجستۀ دانشگاه آکسفورد، در کتاب جدیدش جایگزینی شایان توجه ارائه کرده است.

• جنگ همه در برابر خودشان
_{نئولیبرالیسمْ به‌وجودآورندۀ تنهایی است و این تنهایی‌ در حال ازهم‌گسستن جامعه است}

فراگیرشدن بیماری‌های روانی درحال خردکردن میلیون‌ها نفر است. حالا دیگر طاعونِ استرس، افسردگی و تنهایی به‌ همۀ مردم دنیا حمله‌ور شده است. دلایل فراوانی برای این ناراحتی‌ها وجود دارد، اما ایدئولوژی نیز، همانند تغییرات اقتصادی و فناورانه، نقش مهمی در این امر بازی می‌کند. از میان تمامی فانتزی‌هایی که نوع بشر پذیرای آن است، این ایده که «ما می‌توانیم به‌تنهایی سر کنیم» پوچ‌ترین و شاید خطرناک‌ترینِ آن‌ها بوده است.