گزیده‌های ترجمان در سال ۱۳۹۵؛ گفت‌وگو

آموزش و پرورش باید تخریب‌کننده باشد
_{گفت‌وگوی برَد اِوانز با هنری اِی. ژیرو دربارۀ خشونت}

وضع دانشگاه بد است، اما کمتر کسی می‌تواند مثل هنری ژیرو، تبعات آن را نشان دهد. ژیرو می‌گوید سال‌هاست که دانشگاه‌ مهم‌‌ترین نهاد انتقادگر در جوامع بود، اما تجاری‌سازی بی‌محابای آن‌، توان اعتراض را از آن گرفت. بنابراین جای تعجب ندارد که روزی چشم باز کنیم و ببینیم نابرابری‌های غیرانسانی، دوباره دامان ما را گرفته است.

چارلز تیلور: قدرت ما در تمایزمان نهفته است
_{گفت‌وگو با چارلز تیلور دربارۀ فردگرایی مدرن و فاسد شدن «ایدئال اصالت»}

در صورت‌های مختلف فردگرایی مدرن، چیزهای سطحی پیدا می‌شود. اما چارلز تیلور، این صورت‌های خودبودگی را انواعی معوج و فاسد از «ایدئال اصالت» می‌داند، در این گفت‌وگو خواهید دید که او در تکاپو است تا این ایدئال، این دستاورد والای مدرنیته، را از چنگال خرده‌گیران نجات دهد.

پیامبران جدید سرمایه
_{گفت‌وگو با نیکول اشاف دربارۀ اسطوره‌سازی‌های مدرن سرمایه‌داری}

نیکول اشاف، کتابی نوشته است با عنوان پیامبران جدید سرمایه. او در این کتابْ اسطوره‌سازی‌های مدرن سرمایه‌داری را بررسی می‌کند. اشاف می‌گوید سرمایه‌داری همواره به داستان‌هایی نیاز داشته است تا «ما را صبح‌ها از تخت بیرون بکشد»، قصه‌هایی دربارۀ کاپیتالیسم خلاق و تفکر مثبت.

چگونه می‌شود مخالف خشونت بود؟
_{مصاحبۀ ناتاشا لنارد با براد اوانز}

انتشارِ وسیع تصاویری از قربانیان خشونت چه فایده‌ای دارد؟ آیلان، کودک سوری را به یاد بیاورید که جسد بی‌جان او در ساحل دریا هزاران بار در رسانه‌ها بازنشر شد. آیا این نحوه از بازنماییِ خشونت به کاهش خشونت می‌انجامد؟ برد اوانز می‌گوید قضیه برعکس است. او، که مدت‌هاست دربارۀ چرخۀ خشونت در جهان امروز می‌اندیشد، می‌گوید این بازنمایی‌ها تقویت‌کنندۀ خشونت‌های بعدی است.

کاکاسیاه نمی‌تواند فیلسوف باشد
_{گفت‌وگوی برَد اِوانز و جرج یانسی}

جورج یانسی، فیلسوف سیاه‌پوست امریکایی، اواخر سال گذشته مقاله‌ای در نیویورک‌تایمز نوشت به نام «امریکای سفید عزیز». انتشار این مقاله، نقطۀ عطفی در زندگی او بود. صدها پیام، ایمیل و حتی نامۀ پُستیِ مملو از نفرت برایش فرستادند. این خشونتِ عریان کلامی، بهانۀ گفت‌وگوی جدید او دربارۀ انواع پنهان خشونت در جامعۀ آمریکا شده است

آیا تبلیغات همه‌چیز را نابود می‌کند؟
_{گفت‌وگوی درک تامپسون با تیم وو}

تا پیش از رواجِ تبلیغات در روزنامه، این رسانه به‌دلیلِ گران‌بودنش فقط میان قشرهای ممتاز جامعه رواج داشت. اما پولِ حاصل از تبلیغات باعث شد روزنامه‌ها بتوانند ارزان‌تر و همگانی‌تر شوند. این ماجرا در رسانه‌های رایگان مثلِ تلویزیون به اوج خود رسیده است، به‌طوری‌که حتی برنامه‌های کودک نیز به‌شکلی افراطی غرق در تبلیغات شده‌اند. بدین‌ترتیب احتمالاً تنها یک راه برای فرار از تبلیغاتچی‌ها هست: پول‌دادن.

آمارتیا سن: کسب آرای بیشتر مشروعیت نمی‌آورد
_{گفت‌وگوی ویل هاتن با آمارتیا سن}

جمله‌ای مشهور به چرچیل منتسب است که می‌گوید «جوانی که سوسیالیست نباشد دل ندارد، و پیری که سوسیالیست باشد مخ ندارد». شاید به یک تعبیر، آرزوهای آمارتیا سن برای دنیایی خوب و برابر که در آن کسی از سوء تعذیه در رنج نباشد، در دنیای ترامپ، حکمِ همان «سوسیالیسم در پیری» را داشته باشد. بااین‌حال، سن ناامید نیست و معتقد است گفت‌وگوهای عمومی می‌تواند نجات‌بخش باشد.

چرا وقتی کمتر کار می‌کنیم کارِ بیشتری می‌کنیم
_{گفت‌وگو با الکس سوجانگ کیم پَنگ نویسندۀ کتاب استراحت}

فرض‌‌کنید کُلی کار روی سرتان ریخته و کسی به شما پیشنهاد کند برای انجامشان چُرت کوتاهی بزنید. ولی آخر کدام آدمِ عاقلی با آن‌همه کار استراحت می‌کند؟ پاسخ این است: اکثرِ آدم‌های عاقل. برخلاف انتظار ما، افراد موفق معمولاً کسانی هستند که، با استراحتی مفید، دست به کارهای بزرگ می‌زنند. چطور؟ کیم‌پَنگ در کتاب استراحت این موضوع را توضیح می‌دهد.

علم آنجاست که انقلاب‌ها رخ می‌دهد
_{گفت‌و‌گو با کارلو روولی، دانشمند مشهور ایتالیایی}

آیا ممکن است فردی که در دورانِ جوانی‌اش مواد توهم‌زا مصرف می‌کرده، به‌شدت درس‌نخوان کتابی در حوزهٔ فیزیک بنویسد که به ۴۱ زبان ترجمه شود؟ بله، کارلو روولی همان فرد است که در این گفت‌و‌گو از تجربه‌هایش در جوانی، پروژۀ علمی و زندگی روزمره‌اش می‌گوید. خواندنِ دیدگاه‌های او می‌تواند برداشتِ بیش ازحد خشک ما از فعالیت‌های علمی را تلطیف کند.

اگر کودکم دوست خیالی داشت باید چه کنم؟
_{دوست‌های خیالی چیزهایی دربارۀ درک مسئلۀ دوستی در ذهن کودکان به ما می‌آموزد}

ما کودکان زیادی را در سنین قبل از مدرسه مطالعه کردیم؛ چراکه آن‌ها درمورد هم ‌نشین خیالی خودشان صحبت می‌کنند. ما شواهد زیادی در تحقیقات داریم که نشان می‌دهد کودکانِ خیلی بزرگ‌تر از این سن هم هم‌نشین خیالی دارند؛ اما آن‌ها درونی هستند و درموردشان زیاد صحبت نمی‌کنند.